POWRACASZ

[coobus]

Jasną przywracam cię po latach.
Z białym gołębiem na ramieniu,
w tańcu motylim.
W wiecznej niewoli tamtej chwili,
broniącą się przed wybarwieniem,
podobną kwiatom.

Gładką zamykam w myślach głodnych,
znaczoną grzechem zaniechania
nieprzedawnionym.
Naginającą drzew korony,
by móc naiwnie się odkłaniać
ptakom przelotnym.

Zwiewną rozbieram w snach różowych.
Ciepłą, wilgotną, zanurzoną
w trawach soczystych.
Przemycającą mowę zmysłów,
w spojrzeniach i przymkniętych stronach
cichej rozmowy.