PRAWDZIWY

[coobus]

                             /Władysławowi Bartoszewskiemu/
 ---
 
odchodzą
pojedynczo
z podniesioną głową
pod słomianką potomnym
zostawiają słowa
za drzwiami zamkniętymi
lustra wygaszone
w które zawsze patrzyli
dumnie i bez obaw
 
i nawet już nie w szyku
nawet już nie w parach
bo kilku ich zaledwie
zostało z tej strony
reszta dawno w ogrodzie
co murem odgradza
piskliwe krzyki karłów
walczących o trony
 
milknę czas zatrzymując
nad porannym chlebem
na ekranie piach biały
na wieku cierpliwym
Ewa chwilę zadumy
ważnym wieńczy słowem
 
ODSZEDŁ CZŁOWIEK PIĘKNY
PRAWDZIWY