KOCHA SIĘ ZA NIC

[coobus]

 
milczymy
zasłuchani
w drobne kroki czasu
w przestrzeni międzygwiezdnej zostawiamy ślady
przesuwamy spojrzeniem zwęglone obłoki
tworzymy własną inność
w porywie odwagi
 
kocham cię
nie wiem za co
można przecież za nic
za niewielki okruszek niezwykłych ośmieleń
za niebo zrysowane iskierką zadrapań
od spojrzeń prowadzonych
na smyczy perseid
 
to prawda
można za nic
można świat wyłączyć
to tak jak w otulinie górskiego potoku
ten jeden kamyk podnieść zacisnąć go w dłoni
i zabrać w dalszą drogę
i czuć jego spokój
 
milczymy
nad kamykiem
właśnie podnoszonym
nad słowem nic z którego pisklę się wylęgnie
sięgamy po nie razem by mocą milczenia
przekuć struchlałą nicość
w kosmiczną materię