WSŁUCHANI W PULS ZIEMI

[coobus]

  
ktoś kiedyś przejdzie drogą po której ja szedłem,
trąci kamień zmęczony, może nawet kopnie,
tak, może nawet kopnie zupełnie bezwiednie,
i lekko się w tym geście od ziemi oderwie.
może nawet podniesie, by słońcu go podać,
też bezwiednie, z nawyku dzielenia się chlebem,
czy krzykiem się uwolni lekkość wyzwolona,
tego nie wiem. lecz ja bym się uśmiechnął pewnie.
 
ktoś kiedyś, idąc po mnie, przystanie, uklęknie,
dotykiem ślad uświęci po nas, po milionach,
zasłucha się w puls ziemi, zmęczonej i pięknej,
a dotyk ten wyzwoli, co nie wyzwolone.
uruchomi, poruszy, pobudzi, poniesie,
natchnie siłą i duchem, lub czymś większym może...
 
ziemia stopom poddana, z poboczem i cieniem,
dłoń matczyną wyciąga do tych, co wciąż w drodze.