rzecz o dokuczliwości schodzenia

[coobus]

w poprzednim życiu
nikt nie wspominał o starości
nikt nas do niej nie przygotował

zestarzejemy się razem
przeczekamy deszcze pod jednym parasolem
na wspólnych schodach rozmasujemy
obolałe od wspinaczki kolana

po dwunastym uderzeniu zegara
zmęczony czas też już będzie miał dosyć

zostawimy po sobie szkic niedoczekanych dni
niewykończony pastelem
nieoprawiony

ktoś inny już znajdzie dla nich ramy
najpierw czarne
potem srebrną przybrane patyną