odświętność

[coobus]

wczoraj była wigilia
ludzie mówili ludzkim głosem

na codzienność nałożyli migotanie świateł
na twarze świąteczne uśmiechy
przyjazne odruchy przynieśli pod choinkę
w ozdobnych opakowaniach
grymas gniewu przykryli pudrem
dyżurne zło zawierzyli szufladom
meble z szufladami lichtarzom
lichtarze świerkowym gałązkom

aż pies się zadziwił
też chciał coś powiedzieć
posłuszny ludzkim oczekiwaniom

co mógłby rzec
nie wiedząc nic o względności
i zakrzywionym promieniu czasoprzestrzeni
zresztą
bezwzględność też mu zapewne obca

szczekaniem wpisał się we wspólnotę
instynktów niedoskonałych i prostych
dla których odświętność
to migotanie kolorowych światełek
pośród ciemności i chłodu