przemijanie

[coobus]

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
odsuniemy się
oddalimy
choć wciąż razem
wciąż wierni
wciąż obok
sztucznym miodem codzienność karmimy

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
przestaniemy się cieszyć i smucić
dłoń się z dłoni wysunie
wyfrunie
i na dobre swe gniazdo porzuci

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
nasz horyzont czerwienią się spali
jasne dni się wyżarzą
spopielą
w odchodzącej odpłyną fali

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
słów zabraknie
zabraknie uśmiechów
i poprawność nas w dyby zakuje
bez ryzyka
bez szaleństw
bez grzechu