pustka

[coobus]

pustka
to oczy otwarte w nocy
i zamykane rano
życie karmione skąpą treścią
wciąż niedopowiedzianą

pustka
to pejzaż wiecznie szary
to łąki wybarwione
kartka na stole w pustym pokoju
wśród ciszy gorzkiej i słonej

pustka
to zegar
co chodzi wolno
i nigdzie się nie śpieszy
to myśli z nikim nie dzielonych
pożółkły stary zeszyt

pustka
stygnący w popielniczce
samotny niedopałek
gładka do bólu poduszka obok
życie przesadnie białe

pustka
to gwiazda wigilijna
na zbyt odległym niebie
dwanaście potraw
nie wiedzieć po co
życzenia
te dla siebie

pustka
to ołtarz gdzie wciąż składasz
nadzieje ciągle nowe
to dni i noce do wypełnienia
spojrzeniem
dotykiem
słowem