w mgieł przeszkleniu

[coobus]

mógłbym nie wracać tam myślami
postawić mury i fortecę
odgrodzić pamięć która mami
tak jakby chciała coś obiecać

mógłbym rozdziały pozamykać
to takie proste zda się teraz
pożółkłych listów nie dotykać
szuflad zamkniętych nie otwierać

mógłbym blejtramu duszy białej
w żaden już obraz nie zamieniać
lecz pod powieką coś zostało
w prześwicie deszczu
w mgieł przeszkleniu

dlatego dziś gdy pamięć kona
pędzlem nanoszę w ramy złote
drżącą gałązkę ukwieconą
i pierwszy czuły wiatru dotyk