na małej łące

[coobus]

na małej łące bujne trawy
aż zapraszają do ukrycia
a dzień tak piękny i łaskawy
jak święto życia

na małej łące w słońcu senni
nie świętujemy szczęścia sami
w trawie soczystej i wiosennej
pod obłokami

w cieniu tej łąki dzikość żyje
i rozkrzyczane ptactwem niebo
chyba dlatego twarz swą kryjesz
chyba dlatego

spętana wstydem czekasz chwili
aż się te trawy ściemnią pięknie
aż głos twój pośród nich zakwili
i niebo pęknie

na małej łące
wczesnym latem
wszystko dokoła w słońcu zaśnie
i krzyk zawiśnie ponad światem

i szybko zgaśnie



---
pominiętą wcześniej przez niedopatrzenie ostatnią zwrotkę (po słowie pęknie), dopisałem 8 listopada 2012