we wrzosach, skulona i bosa

[coobus]

weszła w kwiaty jak w sen kolorowy
weszła cicho
a potem wchłaniała
zapach ich aż po zawrót głowy
a jej stopy zachłannie deptały
złote trawy wygrzane w lecie
i zerkała na pola w fiolecie
ta mała

i czekała
i miała nadzieję
bo od kogoś zapewne słyszała
że wśród wrzosów tak wiele się dzieje
że się wiersze kryją wśród wrzosów
i ukryte wzruszenia czyjeś
że wśród wrzosów słucha się głosów
słuchała

bo zapewne ktoś mówił tej małej
że odnajdzie w słonecznej dolinie
łany kwiatów w purpurze całe
i po kwiatach łąkę przepłynie
zmyje stopy poranną rosą
bo wśród wrzosów stąpa się boso
stąpała

z jasnym lekkim uczuciem w sercu
legła cicho skulona i bosa
uśmiechnięta
na wrzosów kobiercu
i tak wdzięczny był uśmiech tej małej
i tak sennie drzewa szumiały
że sny same się w strofy składały
we wrzosach