zamykanie lata

[coobus]

Wiatr podrzuca, wariacką pętlą,
złote liście na szare balkony.
Wieczór taki nijaki i smętny,
noc bezgwiezdna,
świt mgłą otulony.

To jak smutne westchnienie dzwonu,
co dni letnich obwieszcza już koniec,
w aureoli liściastych lampionów
i w ogrodów niskim pokłonie

Nadszedł czas wysunąć szufladę,
złożyć letnie dni pośród fotek
i zasuszyć w pamięci bladej,
i przechować na dnie, na potem.

Ledwie wczoraj na dzikiej plaży…
dziś ten dzień tak odległy, daleki,
już nie umiesz odtworzyć jej twarzy,
ledwie wczoraj…
a przecież wieki.