smak dzikich jabłek

[coobus]

nie potrafię zaczynać rozdziałów
nie potrafię się z cienia wyłonić
spadłem kiedyś z dzikiej jabłoni
a ty boisz się
jabłek zdziczałych

nie potrafię wysyłać ci znaków
iść ku tobie przez świat zatłoczony
jestem tylko ptakiem zielonym
a ty nie znasz
zielonych ptaków

wzrok przenosisz nade mną wysoko
żadnych oznak na kamiennej twarzy
jestem ziarnkiem piasku na plaży
jednym z ziaren
pod twoją stopą

resztki dumy chowając głęboko
w twoją stronę spoglądam z ukrycia
krętą ścieżką idę przez życie
ty aleją
jasną szeroką

kiedyś zboczysz i potkniesz się o mnie
dłoń wyciągniesz by dotyk mój poczuć
świat odkryjesz dzikich owoców
poznasz smak
który trudno zapomnieć