listopadowy dzień

[coobus]

nad lasem krzyży
szelest drzew
blask świec przeplata się ze zmrokiem
przez drzwi kościoła słychać śpiew
podążasz wolno
krok za krokiem
i więcej nic tu nie usłyszysz
w ten dzień
listopadowej ciszy


topole harde
nieugięte
powyciągane w stronę słońca
wierzba tarmosi włosy zmięte
zgarbiona w smutku
i płacząca
nie ma ich z nami
na tym świecie
niby ich nie ma
a są przecież


odgarniasz liści serca złote
i z liter imię się układa
przeplatasz wstążką swą tęsknotę
wspomnienia między kwiaty wkładasz
wiewiórka biegnie na dźwięk kroków
siada przy krzyżu
jak co roku


i przenikają się dwa światy
my goście
oni gospodarze
my im składamy barwne kwiaty
oni nam znowu patrzą w twarze
niby ich nie ma
ale są
zasnuci dymem
skryci mgłą