svetishoveli

[coobus]

surowa kamienna nisza
czasami odgłosy kroków
i cisza cisza cisza
i spokój spokój spokój
i tylko lichtarze płoną
pod starą śpiącą ikoną

ich łuna w tańcu pijanym
trwogą tajemną oplata
bursztynem nasącza ściany
każe się wyrzec świata
dym siny kładzie się cieniem
cienkim pajęczym ramieniem

a wokół klęczą matrony
pacierze klepią jak czary
czarne i brzydkie jak wrony
o twarzach gniewnych i starych
na boskiej wachcie skulone
różańce wplatają w szpony

i wtedy weszła ta mała
spojrzała wokół zuchwale
i tak się głośno zaśmiała
śmiechem co był jak korale
oniemiał świat zasuszony
zadrżały w gniewie matrony

złość naciągnęły na twarze
powykrzywiały pazury
jak można świętych obrażać
wesołość wnosząc w te mury
modlitwę zagłuszać śmiechem
co dźwięczy długo swym echem

wypchnęły za drzwi zuchwałą
i wytargały za uszy
a ja się w niej zakochałem
jak w kropli wody wśród suszy
bo tak cudownie się śmiała

ech głupia
głupia ta mała