rachunek sumienia

[coobus]

gdy słyszę twój głos
szelest jego skrzydeł
w tle trzepotanie wielu kompatybilnych serc
gdy życiodajne światło opada jak deszcz
nakrywa perłową siecią
prostuje nasze zgięte głowy
gdy wyobraźnia
mruczy nad miską pełną oczekiwań 
domyślam się
że to jest moje niebo

świat swój tworzę
od chwil pierwszych 
do chwil ostatnich
przez dziesiątki lat
dla tej budowli siedem dni
to za mało

układam się ze złem
na własnych zasadach
potrafię je napoić
nakarmić
nakryć kocem

dobro jest dla mnie jak starszy
opiekuńczy brat
ale potrafimy razem nabroić
narozrabiać

myślę
cieszę się 
kocham
żyję

więcej grzechów nie pamiętam