prądy

[lczerwosz]

I.
Gdy zapala się światło
w epoce elektrycznej,
cała ulica płonie.

Reflektory oślepiają
postacie wędrujące szosą;
nie widzę dokąd.

Moje ręce są dziurawe.
Diamenty wymykają się
z palców.

II.
Bardzo się starałem.
Trochę mnie zwiodły pieczone kartofle
i deszcz na twarzy.

Dotknięcia nabrzmiałych warg,
języków, wciągnęły
we wspólny bieg
bez zatrzymania,
aż po nieskończoność.

Całe królestwo
postawione na jedną kartę.

Naprawdę uwierzyłem.

III.
Lubieżny dżin znów się śmieje,
albo sam kpię z siebie,
już spalony.

Niech wiatr rozsieje
po polach
popiół z niecnej zabawy.
Daleko, daleko.


IV.
Nie ziści się marzenie
choć wciąż gra muzyka.
Tylko jedno z nas
słucha jazzu

na cały regulator.

Niech zagłuszy ciszę we mgle
zalegającą na dnie doliny
V.
Jedyny sposób:
krótkie spięcie,
awaria.

Wtedy jeszcze na chwilę
w drgającym ciele
zbiegną się ciepłe dreszcze.
Spolaryzują myśli,
ułożą do długiego snu.

Wszystko i tak wiesz.
Ekran zamazany, chaos.

Teraz pozostaje
Enter.