drzwi do domu

[em_]

dzień był jak zgubienie kluczy
głęboka garść wyciągnięta znikąd
zamknęła się

a niech to
stałam
milczałam w sobie głośno

co robisz - ciągnąc za język złe godziny
przeciągając się w czasie

świat wychodził z mgły
tupał nogami

nie miałam ochoty na świat

skora tylko do płaczu
do rozsypania w pył

więc skąd mnie wziąłeś boże - milczałam jak najgłośniej
pod głuchą ścianą gdzie pisze się pytania
przyniesione przez powietrze