blues zagubionego błękitu noszącego raj pod paznokciem

[em_]

ciasne dni w których nie mieszczą się już słowa
złamane zapałki i otwarty nóż w kieszeni
jeszcze przyjdzie na myśl ściąć języki całujących
więc trzymaj ją za zimne ręce od zimnego powietrza

nawet gdy jest mgła która kocha zmieniać drzewa w strachy
przytula cienie na dobranoc
bo może to z kolorów rodzą się najsmutniejsze smutki
ostry mróz na trawę lśniący nóż na tęczę

głupia gdy wychyla się przez okno i głupia
kiedy czarną nocą spadają jej do stóp księżyce
trochę jakby stała w chmurach
dlatego trzymaj ją za wszystko co śmiertelne

bez nagłych dreszczy i bez bólu w płucach
rzucając wiatr na gołe ściany

że można ująć czas to piękne kłamstwo
ale zawsze splata z kwiatami łańcuchy