Szansa

[tetu]

Sporo narracji jakby z samym sobą, z własnym Ego, ze starcem, którym być może jest pod lir, którego jako czytelnik sobie wyobrażam. Momentami jak przenoszenie się w czasie? W końcu składamy się z atomów, a 99,9% powierzchni naszego ciała to podobno wolna przestrzeń według kontrowersyjnej teorii pewnego amerykanina Ali Sundermier.
Czytam to opowiadanie jak próbę zdefiniowania, określenia samego siebie. Kim jestem? Dokąd zmierzam? Może jestem właśnie tym mordercom, którego szukam? Może kogoś, bądź coś zabiłem? Czyżby samego siebie? Całkiem możliwe. Podobno samego siebie trudno odnaleźć.
Przecież człowiecze jak sobie pościelesz tak się wyśpisz, mało tego, jesteś kowalem własnego losu i takie tam. Sam sobie jesteś świątynią, ofiarą i mordercą.

trochę brakuje mi enigmy.

Enigmę ścieliłam sobie w głowie podczas czytania nie będąc do końca pewną zakończenia. Mogłam się jedynie domyślać. Autor jednak do końca nie wyjaśniał.
Pisałam ten komentarz etapami, kiedy doszłam do zakończenia pewne kwestie się wyjaśniły:) I mogę powiedzieć że byłam na właściwym tropie:) jednak moje bieżące przemyślenia, które skłaniały mnie do rozwiązania zagadki, pozostawiam:)
Bardzo sprawnie i ciekawie napisane. Przeczytałam z ogromną przyjemnością Gorgiaszu, pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Bardzo ciekawe opowiadanie. Te szczegółowe opisy budują nastrój niepokoju i zagadki, bardzo obrazowe, właściwie to w połowie oczekiwałam właśnie takiego mordercy, ale bardziej to przeczuwałam niż wyczytałam.
Bardzo dobre opowiadanie

[szczepantrzeszcz]

Za drugim podejściem nie miałem skojarzeń z polami trzcin, nawet kwestie etyczne zeszły na dalszy plan. Być może dlatego, że czytałem tekst, który znałem.

Malowałeś ten obrazek trochę inaczej, niż zazwyczaj. Dostrzegłem krótsze pociągnięcia pędzla... i barwy bardziej pastelowe... pastelowe do bólu nieistnienia. Skojarzenia były malarskie - "Ulica Unter den Linden w Berlinie", ale pusta - Twoja rzeczywistość wymazała wszystkie postacie.

[eka]

pastelowe do bólu nieistnienia. (...) Twoja rzeczywistość wymazała wszystkie postacie.

Bardzo cenne spostrzeżenie, kołatało się i we mnie, ale nie potrafiłam skrystalizować myśli.

[szczepantrzeszcz]

...ale nie potrafiłam skrystalizować myśli.

Być może dlatego, że były to skojarzenia czysto wizualne. Przyjrzyj się malowidłu Pięknej Anny (hi, hi, hi, namalowała kilka lat przed ćwierćplagiatem Pissarra) i usuń niezbyt liczne postacie. To właśnie będzie ta pastelowa atmosfera poszukiwań we mgle, którą moja wyobraźnia podpowiadała, kiedy czytałem opko Gorgiasza.

[Gorgiasz]

Bardzo dziękuję wszystkim za ciekawe i cenne uwagi.

[Halmar]

Które miejsce w konkursie?

[Gorgiasz]

Które miejsce w konkursie?

Trzecie.

[Halmar]

[Nula.Mychaan]

Gratuluje