Korekta i autokorekta

[skaranie boskie]

Z uwagi na skargi Użytkowników dotyczące macoszego traktowania prozy na Ósmym piętrze, postanowiłem zwiększyć własną aktywność w tym właśnie dziale. Nie wiem ile to zmieni.
Zacznę od spostrzeżenia. W publikowanych tekstach zauważam rażącą wprost ilość błędów. Jestem w stanie zrozumieć pojedyncze literówki, nie mogę jednak pojąć uporczywego powtarzania tych samych pomyłek. Zastanawiam się, czy aż tak trudno jest uważnie przeczytać tekst przed wysłaniem, wyłuskując z niego błędy, miast zachwytu nad własnym talentem. Pewnie długo będę się jeszcze zastanawiał.
Muszę jednak wyraźnie powiedzieć, że pomimo ambicji edukacyjnych, Ósme piętro nie jest literackim przedszkolem. Nie jest również charytatywną instytucją dokonującą bezpłatnej korekty.
Dlatego postanowiłem od dziś odstępować od komentowania utworów zawierających błędy w pisowni, czy interpunkcji. Oczywiście nie będę przesadzał i pojedyncze potknięcia uznam za wypadki przy pracy.
Tym samym chcę prosić Autorów o wyrozumiałość i odstąpienie od ewentualnego obrażania się na admina, na rzecz wnikliwszego czytania własnych tekstów przed ich upublicznieniem, tudzież - w przypadku publikacji z błędami - autokorekty.

[Enbers]

Jam się przyczynił do takiej surowości pana admina

[Ryszard Sziler]

I ja...i ja...
Swoją drogą zastanawiam się DLACZEGO - jeśli : współczesnemu poecie wolno pisać małą literą po kropce (ba! stawiać tę kropkę gdzie mu się podoba),mieć w pogardzie pisanie wielkimi literami imion własnych itd, itp...Zresztą nie tylko poecie, bywali wszak i prozaicy piszący cudacznie, jak chociażby "ciurkiem", albo...a tam, dużo tego i przecież znane - mnie, chudzinie, nie wolno postawić głupiego przecinka tam, gdzie mam na to ochotę ?
W dodatku nie chodzi tu , jak to już wiem, nawet o tradycyjne zasady interpunkcji, a o bliższe lub dalsze postawienie go przy sąsiadującym z nim wyrazie W końcu przecież to żaden błąd, a tylko pewna ( jeśli w ogóle ) - niezręczność zapisu.
Estetyka, a ona jak wiadomo jest sprawą gustu...
Gdyby w ten sposób do estetyki recept podchodziły farmaceutki, to dawno już przestałyby wydawać leki. Okazuje się jednak, że leki są znacznie ważniejsze niż nieestetyczne pismo lekarzy.
Może więc i tutaj, wnosząc trochę per analogiam , treść jest jednak wartościowsza niż formalne "potknięcia" ? Bo cóż komu z najpiękniejszego nawet pudełka skoro w środku puste ?

[Gloinnen]

No tak, Ryszardzie, ale sam zauważasz, że różne nowomodne wymysły, jeśli chodzi o poetycki zapis (małe litery po kropce, niekonsekwencja w używaniu interpunkcji, małe litery w nazwach własnych, itp.) raczej ciężko jest obronić, choć w wierszu łatwiej zawsze zasłaniać się przynajmniej pojęciem "licentia poetica".
Bywa, że nawet kontrowersyjne elementy zapisu to świadomie użyty środek wyrazu. I jeżeli spytać Autora - "czemu tak?" - będzie on umiał wskazać jego funkcje w tekście. I to powinno być podstawową wytyczną dla piszącego. Dla komentatora zresztą też, stąd właśnie apel o "chlujność" wklejanych tekstów.



Glo.

[Ryszard Sziler]

Bulwersują mnie szczególnie te nieszczęsne przecinki, o które tu toczy się taka zaciekła batalia, bo jakie u licha to ma znaczenie, czy napiszę powiedzmy : "Stasio,ma..."; "Stasio, ma..."; "Stasio , ma..."; czy też "Stasio ,ma..." ? Wszak np. w piśmie odręcznym nie ma to żadnego znaczenia (sic!) Niechże mi więc wreszcie ktoś to błędne koło "poważnego błędu" sensownie wytłumaczy,bo "ni cholery z tego nie kumam", a oczywiście zacznę się stosować do "normy" choćby i najgłupszej, bo dura ( durne, durne, nie twarde ) lex sed lex. Normy ? Ciekawe przez kogo i kiedy ustanowionej ? Czy aby nie na jakowychś kursach inforrmatyki ?
A tak w ogóle, to całą tę "błędną sprawę" zacznę traktować rzeczywiście poważnie, kiedy "skaranie boskie" zacznie się podpisywać jeśli już nie nawet "Skaranie Boskie", to przynajmniej "Skaranie boskie", bo to zdaje się dużo ważniejsze i bardziej uzasadnialne niż powyższe.
A że kochana Administracja dba o poziom 8+, to dobrze, dlatego zresztą jestem tu , a nie w miejscu, bardziej ruchliwym i hałaśliwym ( zresztą guzik mnie już hałasy interesują, a nawet obecność ), jednakowoż weźcie Państwo pod uwagę, że wszelkie "przegięcia" formalne nie tylko męczą, ale także zniechęcają, a nawet zniesmaczają, jeśli brzmią tak chociażby : Zastanawiam się, czy aż tak trudno jest uważnie przeczytać tekst przed wysłaniem, wyłuskując z niego błędy, miast zachwytu własnym talentem.
"Ech, bajko ty moja..." - jak wzdychał niegdyś pewien krasnoludek.


***********************************************************************
Dodano -- 13 paź 2013, 9:08 --

Przekładając milczenie Gremium i odzierając je niestety z przysłowiowego złota
„argument” uzasadniający „święte oburzenie”, co do niewłaściwego paćkania przecinkami, można chyba ująć w słowa : TAK - BO TAK ! Genialne prawda ? Treściwe i w dodatku śmieszne, że hej .
Tylko co z tym teraz zrobić ? Wypiąć się, czy dostosować ? Rzecz niby drobna i nie warta splunięcia, tyle tylko, że właśnie z takich niby-drobiazgów składa nam się codzienność. Tak rodzi się i rozwija chociażby oportunizm, czyli „ dla świętego spokoju” zgoda na wszelkiego rodzaju idiotyzmy. Które potem przez zasiedzenie zmieniają się w „święte normy” praw. A tych jest coraz więcej, oczywiście "po to by żyło nam się łatwiej i przyjemniej".
No więc prawdziwie nie wiem co zrobić…
Na razie umieszczam swoje rzeczy tam, gdzie formalizm mają głęboko w…, czyli gdzie przynajmniej pozornie czuję się wolnym…
To mała rzecz a cieszy, szczególnie kiedy przeżyło się socjalizm i "wreszcie prysły ograniczenia", a " życie jest łatwiejsze" .
Nota bene, nie ma chyba nic co bardziej wyróżnia naszą rzeczywistość ( signum temporis ? ) niż ostracyzm z powodu przecinka, przy zgodzie, powiedzmy, na gender i takie tam inne... Pozdrówka.

[anastazja]

Może więc i tutaj, wnosząc trochę per analogiam , treść jest jednak wartościowsza niż formalne "potknięcia" ? Bo cóż komu z najpiękniejszego nawet pudełka skoro w środku puste ?

Właśnie wklejam 'mini" opowiadanie.

[Ania Ostrowska]

Myślę, że eksperymentowanie z interpunkcją może być ciekawe i twórcze, ale pod jednym warunkiem - że uprzednio posługiwanie się klasycznymi zasadami będzie przysłowiową bułką z masłem Inaczej święte oburzenie przeciwko twardemu egzekwowaniu zasad zawsze pachnieć mi będzie podejrzanie - że stanowi tylko wygodną przykrywkę lenistwa i niedostatku starania. Nie czytałam (jeszcze) zbyt wielu tekstów tutaj, więc powyższa uwaga nie ma żadnych konkretnych, a tym bardziej personalnych, odniesień. Jeśli już, to jest skierowana pod własnym adresem. Od dawna darzę wielką estymą długie zdania, ciągnące się jak spaghetti, a te bez przecinków żyć nie mogą. Rzadko jednak udaje mi się bezbłędnie wcelować tam, gdzie trzeba Dlatego otwierający wątek wpis skaranie boskie napawa mnie głębokim smutkiem. Pozdrawiam - Ania

[skaranie boskie]

Nie smuć się, Aniu.
Skaranie czyta Wasze opowiadania.
Jeśli rzeczywiście trafi na naszpikowane błędami, to je przemilcza, pozostałe stara się komentować. W miarę możliwości czasowych.
A długie zdania to również mój konik.

[Enbers]

Już wiem, czemu skaranie ostatnio milczy pod moimi Cóż, jego święte prawo

[skaranie boskie]

Wyluzuj, Enbersie.
Zajrzę niebawem i pod twoje.