Zielona chwila

[skaranie boskie]

Zaskoczyłeś mnie, Alchemiku.
Byłem gotów obstawiać Patkę.
Nie zmienia to faktu, że utwór jest bardzo dobry i nie myliłem się, oddając nań swój głos.
Przyznam się tylko, że jako drugi, bo na pierwsze miejsce ferowałem jednak wiersz (zajął trzecie).
Tekst jest zarazem poważny i zabawny, groźny i banalny, nieoczekiwany i przewidywalny. Niby wszystkie opcje wykluczają się wzajemnie, ale wszystkie w tym kawałku prozy są i doskonale w nim koegzystują. Uważam, że twoje pytanie o kierowanie wysiłków pozostawię bez odpowiedzi, bo nie chcę, żebyś z powodu nadmiaru bąbelków spalił się w przedbiegach.
Powiem Ci jedynie, a i to w sekrecie, że przyjemnie jest czytać takie teksty.

[Patka]

Matko, a mnie osobiście wręcz smuci, że ktoś mógłby pomyśleć, że mogłabym napisać TAKI tekst. Zwłaszcza ty, Adminie, który podobno znasz dobrze mój styl i wiesz, że jestem daleka od "poetyckości" (i "połetyckości).
Nigdy więcej takich porównań.

[skaranie boskie]

Ja nie stawiałem na Ciebie, Patko, z uwagi na poetyckość, tylko z uwagi na samą treść.
To mi zawiało komedią absurdu w pewnych momentach. Poza tym tekst jest dopracowany stylistycznie, nic dziwnego, że podejrzewałem oń Ciebie.

[alchemik]

Skaranie, rozpływam się od tego dialogu.

Patka, wiadomo, broni swego.
Ja jej mogę obiecać, że będę podpisywał moją prozę, by ktoś się nie pomylił.

Stylistyczne dopracowanie.
Tak sobie myślałem, że jak ktoś ma dopracowany warsztat poetycki, a ja nieskromnie powiem, że mam, to i z prozą sobie poradzi.
Wiele ćwiczyłem w różnych formach i wciąż ćwiczę, czekając na wiersz, który napiszę, a który obali wszystkich na kolana.
Na szczęście nie jestem grafomanem i nie odczuwam potrzeby wstawiania wszystkiego co pomyślę.
Czasami, emocjonalnie, zwłaszcza gdy rzecz chodzi o kobietę.
Wtedy wybaczcie, jako ona mi wybacza.

[Halmar]

Jejuniu, ale zapodałeś... Aż mi się zachciało :) To naprawdę był Twój pierwszy? Wow.

O nie! Nie będzie mi tu jakaś kurewska, wegetująca flanca robić z mojego życia mizerii.
Si, Signore.

[alchemik]

He, Halmar, zaiste pierwszy. I to na złość Mirkowi, który oznajmił mi, że do pisania prozą to ja się nie nadaję. Ale to wynika z lenistwa ilości wpisywanego tekstu.
Potem miałem okazję napisać dłuższy nieco. I parę krótszych.
No dzięki, że udało mi się wzbudzić emocje.

[Halmar]

Się nie słuchaj Mirasa, a daleko zajdziesz. On tak Ci odradzał, bo nie lubi konkurencji.

[Alicja Jonasz]

Nie debiut O Misku Klusku napisałeś Przeczytałam chętnie Pozdrawiam.

[alchemik]

Alicjo! O Miśku Klusku napisałem już jako doświadczony prozaik, który wkleił ze trzy opki.