Neobaśń

[Bernierdh]

Dawno, dawno temu, roku pańskiego dwadzieścia iks iks, w pewnym teatrze postanowiono wystawić pewien spektakl. Pojawiła się w nim nagość. Seks. Symbole religijne w nieidealnym kontekście. Nie była to pierwsza kontrowersyjna sztuka, z pewnością również nie ostatnia, ale akurat o tej zrobiło się głośno. Ludzie zaprotestowali.
Przed teatrem zjawiły się tłumy. Mieszkańcy miasta krzyczeli, skandowali rymowane hasła, trzymali transparenty ogłaszające krzywdę jaka dzieje się społeczeństwu, dzieciom, im samym i ich poczuciu moralności. Spektakl jednak trwał. Atmosfera robiła się coraz gorętsza, protestujących ogarniał coraz większy gniew. Krzyki powoli przeradzały się w ryk, a widownia wewnątrz budynku przeżywała chwile grozy.
Pojawiła się policja. Tłum zareagował różnie. Niektórzy mówili, że protest jest manifestacją ich poglądów, do której, jako wolni ludzie, mają przecież prawo. Większość krzyczała jednak wprost o śmierci demokracji, o uciszaniu głosy ludu.
Politycy nie przejęli się zbytnio, jak zresztą mieli w zwyczaju. Zainteresowała się telewizja. Rozmawiała z protestującymi, dawała im szansę publicznej wypowiedzi.
- To nie jest sztuka! To nie jest prawdziwa sztuka! - cedziła do mikrofonu pewna młoda blondynka. Nie miała wiele wspólnego ze sztuką. Rzadko kiedy chodziła również do teatru. Zjawiła się jednak tego dnia, by bronić prawdziwego artyzmu.
Dom dyrektora obrzucono jajkami i pomidorami. Cieszył się, że nie były to kamienie. Stał za kulisami i wydzwaniał do rodziny, by sprawdzić, czy jest bezpieczna.
Na to wszystko patrzył z Nieba Pan Jezus. Kręcił powoli głową.
Cieszył się oczywiście, że wierni bronią Jego imienia, uważał jednak, że sprawa zaszła o wiele za daleko. Postanowił zstąpić na Ziemię i powstrzymać siłę ludzkiego gniewu. Zjawił się więc na proteście, oblany niebiańskim światłem, i powiedział:
- Dajcie spokój, ludzie. Niech grają sobie, co chcą. Idźcie już do domu.
Przez chwilę panowała cisza. Ludzie wpatrywali się w Pana, wyraźnie zaskoczeni. Niektórzy się przeżegnali, inni złapali za serce. Ktoś jednak wreszcie wrzasnął:
- Słyszeliście go?! Polaków chce uciszać!
I na nowo rozpętał się harmider. Ludzie znów skandowali o śmierci prawa, demokracji i prawdziwej sztuki. Policjanci spojrzeli na Jezusa z wyraźną pretensją. Protestujący krzyczeli zaś do Niego, że ma się stąd wynosić. Nie chciał, więc ktoś wyrwał kostkę brukową i rzucił Mu nią w głowę. Pojawiła się krew, a potem wszystko zniknęło pod butami wolnych ludzi.
Spektakl wreszcie zdjęto. Chrystus zmarł w szpitalu.

KONIEC

7.10.2016

[eka]

Z poetyki baśni mamy konwencjonalny dla gatunku początek (dawno, dawno temu) i sytuację fantastyczną, czyli interwencję Jezusa. Psychologia tłumu, demos i brak tolerancji jest tematem utworu na kanwie wydarzeń autentycznych, których reperkusje wciąż są dla nas widoczne w mediach.
Neobaśń ma gorzkie zakończenie, które można interpretować pod kątem wad wpojonej ludziom idei demokracji, wolności sztuki, i łączącej się z nią zamordowanej moralności, której ucieleśnieniem staje ponowna śmierć Boga.
Krótki utwór a bardzo pojemny, znika w nim tytułowa baśń, wygrywa brutalność realu.

[Bernierdh]

Pięknie dziękuję za komentarz

[barteczekm]

Forma zapisu wręcz reporterska. Jakby relacja na żywo i jestem ciekawy skąd pomysł aby nadać temu nazwę i wstęp jak w baśni. Poruszasz problem polskich przywar narodowych ale czy tylko polskich? Tam gdzie ciemnota, brak edukacji, nienawiść, gorycz, urojone krzywdy i żal rodzą się demony. Ze spraw technicznych. Unikałbym sformułowań - "w pewnym teatrze postanowiono wystawić pewien spektakl" Starczyłoby - "w teatrze postanowiono wystawić spektakl" I tutaj podobnie - "cedziła do mikrofonu pewna młoda blondynka." Starczyłoby - "cedziła do mikrofonu młoda blondynka". Ale to kosmetyka. Przekaz bardzo wyrazisty i ważny. Pozdrawiam. Bartek

[Bernierdh]

Dziękuję, Bartku
Tytuł i wstęp miały w zamierzeniu naprowadzić czytelnika, żeby spojrzał na tekst jak na coś w rodzaju przypowieści, by od razu czytając szukał morału, czy jakichś przemyśleń. Wydaje mi się też, że fajnie kontrastują ze współczesnością - no i tytuł usprawiedliwia wprowadzenie Chrystusa w takiej formie. Przede wszystkim wziął się jednak stąd, że mam pomysł na co najmniej kilka "neobaśni", które będą dotykać różnych spraw i chcę, żeby miały podobną formę. Nie będą raczej miały wiele wspólnego z klasycznymi baśniami. Tu była reporterska forma, a np w następnej nie pojawią się elementy fantastyczne.
Zgadzam się, że te przywary nie są wyłącznie polskie (wiele społeczności - nawet w takim USA, gdzie szczególnie lubi się mówić o wolności i równości - prezentuje czasem podobne postawy). Ja opierałem się (swobodnie) na autentycznym wydarzeniu, stąd Polska, ale prawda, to uniwesalnym problem.
Dziękuję Ci jeszcze za uwagi i ponownie za całokształt. Również pozdrawiam