Z pamiętnika małego podludzia

[nie]

Niezły chwyt z tym "Szczekalskim". Niemal słyszałem, jak zaskowyczał w kuchni.
Groteskowość postaci i niezły, giętki język. I ukryty gdzieś za nimi dreszcz żalu z powodu losu takich dzieci.
Ale ten dreszcz podczas lektury to błąd - złe podejście czytelnika do tekstu.

[mirek13]

A na czym polega ten "Chwyt" ze Szczekalskim, "Nie"?
Nie bardzo rozumiem, ale dzięki za zajrzenie.
I nie ma błędu w Twoim rozumowaniu, choć kontekst jest dużo szerszy, niż skrzywdzone dzieci.

[nie]

Chodzi o nazwisko, które kojarzy się z psem, a które odbija się w jego zachowaniu.
Być może to zestawienie było przez ciebie niezamierzone, ale takie smaczki dodają opowiadaniu pikanterii, połysku, czasem humoru

Dodano -- 14 maja 2017, 13:22 --

Ta "psistość" wywołana nazwiskiem ciągnie się przecież dalej, aż do piaskownicy. Cały ten zabieg jest wyjątkowo udany.

[mirek13]

Cholera, to ja jestem intuicyjny.
Powinienem napisać, że takie były moje zamierzenia. Smaczki i głębia przekazu.
A nie była. Tego "Szczekalskiego" palnąłem ot, tak...

[Halmar]

Palnąłeś "Szczekalskiego" to teraz masz konsekwencje.

[mirek13]

Sorry.