Loteria w Babilonie

[lczerwosz]

Ciąg dalszy opowiadania Uśmierciny, czyli 100 lat później

No i pozwolono mi dożyć. Może nawet kolejnych kilka. Zostałem wylosowany do losowania. To chyba najuczciwszy podział wszelkich zasobów. Nie związany z pochodzeniem, wykształceniem, zamożnością, a nawet kręgiem znajomych i przyjaciół, czy innymi reliktami późnowiecza. Z tymi kręgami, to nie do końca. Nieważne, kto i jak obstawia loterię, ważne, kto organizuje. Parafraza znanego hasła wyborczego. I tak być musi, a raczej ktoś musi. Wybierać wśród zdezorientowanych, czyli zupełnie ślepych obywateli. Tak, ten ślepy los jest za ślepy, by mu w pełni zaufać. Ja chciałem ufać, to jednak kilka lat.
Zgodnie z zasadami wolnego rynku musiałem kupić kulę, a nawet kilka. Jak się ma taki przymus do wolności, mało kto rozumie. Aby to pojąć, kiedyś uczono dialektycznego myślenia, ale zostało ono uznane za szkodliwe. Wydrukować plastikową kulę można było na każdym prawie rogu ulicy, ale przyjmowano tylko koncesjonowane, a to wiadomo, już nie wszyscy wiedzieli, gdzie się daje, komu i co. Taka kula musi się dobrze toczyć, pasować do lottomatu. Mimo, że każdy lottownik ze wszystkich sił przykładał się do pomniejszenia nieobliczalnego, do końca nierozpoznanego, aż czarnego nieprawdopodobieństwa, to niepewność, że w losowaniu zderzy się z innym lottownikiem aspirującym tak samo wysoko, bardzo napinała struny całego organizmu. Jeśli wygram, to jeszcze pogram na nerwach - śmiałem się w duchu. Bardzo chciałem popisać się przed bliskimi, że jeszcze nie jest ze mną tak źle, że potrafię zmierzyć się z losem, nie wiem jak byłby on chytry i przeciwny.
Losowania odbywały się każdego dnia. Z publikowaczem w dłoni, z wypiekami śledziłem wyniki. A potem z radością obserwowałem, jak na mojej ulicy czy w bloku gasną w jakimś oknie światła, co po prostu oznaczało zwolnienie kolejnego zasobu. I jednocześnie zwiększenie szansy w losowaniu, mojej szansy. Rachunek jest jeden i mówi, że prawdopodobieństwo wylosowania zdarzenia bliskiego już wylosowanemu jest małe, mniejsze, coraz bardziej, najmniejsze. Niepewna była jedynie konfiguracja stawki. I ja, już chyba tylko dla fasonu, postawiłem resztę pieniędzy na swoja kulę. Przecież, jakby co, nie będą potrzebne. To uczciwe.

[Gorgiasz]

Coś mi ten tytuł przypomina...

Nieważne, kto i jak obstawia loterię, ważne, kto organizuje. Parafraza znanego hasła wyborczego.

...Josipa Wissarionowicza.

I tak być musi, a raczej ktoś musi. Wybierać wśród zdezorientowanych, czyli zupełnie ślepych obywateli. Tak, ten ślepy los jest za ślepy, by mu w pełni zaufać.

Tzw demokracja też doszła do tego wniosku.

Bardzo dobre.

[lczerwosz]

Coś mi ten tytuł przypomina...

Cuento de Jorge Luis Borges: La lotería en Babilonia

Bardzo dobre.

[eka]

Nieważne, kto i jak obstawia loterię, ważne, kto organizuje.

Złota myśl, zawsze aktualna.

W obu odcinkach fantastyka socjologiczna z perspektywy zdania na temat super struktur politycznych.
Coś w tym jest, że różnorodność w puli genów i puli narodów robi dobrze. Niweluje stagnację i nadmierne mnożenie wad systemu.
Idealnego systemu nie ma, bo rzeczywistość jest relatywistyczna.

Warto było przeczytać.

[lczerwosz]

Coś w tym jest, że różnorodność w puli genów i puli narodów robi dobrze.

Tak, jak najbardziej. Szkopuł w tym, że narody wcale nie pragną być ubogacane, zwłaszcza, jeśli programuje to ktoś spoza. Zazwyczaj kosztuje to bardzo wiele. Bólu, poniżenia, zbrodni, gwałtów. Ten problem występował w epoce kolonizacji, zdobywania Ameryki, Lebensraum'u, i występuje teraz w epoce nachodźstwa na Europę.

Niweluje stagnację

Obyś żył w ciekawych czasach.

nadmierne mnożenie wad systemu.

A jakie wady generuje. Poprawność polityczna to jedynie początek. Cenzura mediów. Bynajmniej nie u nas. Możliwość utraty wolności ofiary przemocy za niby rasistowskie zachowanie wobec agresora.
Widzę, że za mało sarkazmu włożyłem w moje opowiadanie. Bo życie przerosło kabaret.

[eka]

Starałeś, aby tekst nie był agitką polityczną, stąd i nienachalny sarkazm:)
Niemniej uderzyłeś w największy dzwon - czyli biurokratyczne uśmierciny. Kto, nawet będąc staruszkiem, nie chce żyć?
Myślę, że nasze chcenia co do zamykania się (wyjście z EU, ) albo otwierania ( pozostanie) nie mają wpływu na ten uchodźczy dryf. Co najwyżej możemy powoli obniżać swoją stopę życiową, aby po prostu nie chcieli do Polski przybywać.

[elka]

Włożyłeś Leszku tyle sarkazmu, ile dokładnie potrzeba, wystarczy się wczytać. Ja z rozpędu przeczytałam też wcześniejsze Twoje opowiadanie, żeby mieć pełniejszy obraz.
Trzeba wszystkimi siłami uderzać w te dzwony... inaczej pochowają nas za życia.

Wielkie brawa należą Ci się za pomysł i wykonanie. Mistrzowskie posunięcie.

Pozdrawiam.elka.

[nie]

Szczególnie w przypadku Afryki jesteśmy im bardzo wiele winni. Stulecia zniewolenia i skrajnego wyzysku. Wszelkie patologie wyrosły pod naszym kijem.
Przeznaczyłbym całe złoto Watykanu, luskus Europy i USA na ogarnięcie chaosu trzeciego świata.

[lczerwosz]

Szczególnie w przypadku Afryki jesteśmy im bardzo wiele winni.

Reparacje? Może niech płacą państwa, co miały te kolonie. Anglia, Hiszpania, Portugalia, Belgia, Holandia.

Myślę, że nasze chcenia co do zamykania się (wyjście z EU, ) albo otwierania ( pozostanie) nie mają wpływu na ten uchodźczy dryf.

Do Europy przyjedzie 600 milionów, jak im tu będzie dobrze.

Co najwyżej możemy powoli obniżać swoją stopę życiową, aby po prostu nie chcieli do Polski przybywać.

Nie musimy jej specjalnie obniżać.

uderzyłeś w największy dzwon - czyli biurokratyczne uśmierciny.

Temat eutanazji jeszcze się nie rozbujał na dobre. Ale wielki dzwon już dźwięczy.

Trzeba wszystkimi siłami uderzać w te dzwony... inaczej pochowają nas za życia.

Za dużo jest ludzi na świecie.

Przeznaczyłbym całe złoto Watykanu, luskus Europy i USA na ogarnięcie chaosu trzeciego świata.

Dobra myśl, tylko niewykonalna. Dotychczasowa pomoc Afryce nabija kieszenie lokalnym mafiozom, królom, królikom.

Kto, nawet będąc staruszkiem, nie chce żyć?

Świadomy staruszek z wysokim państwotwórczym morale.

[nie]

Dobra wytwarzane newolniczą pracą były i są w obrocie w całej Europie. Zajrzyj do garderoby przeciętnego Polaka.
Ale nawet abstrahując od tego, pomyśl o tym szerzej, jako o wrażliwości na zło i cierpienie, bez podziału na państwa i ich historie. Nie chodzi wcale o rozliczenia historyczne, bo możnaby rozliczać krzywdy na kilka tysięcy lat wstecz i ograbić Rzym za podbój Grecji. Chodzi o środki i metody jakimi dysponuje i których powinna użyć ludzkość aby zaradzić globalnym problemom.