Zwyczajne życie /3/

[Patka]

Kiepska rada, ale dziękuję za chęć pomocy.

[Patka]

Poprzednie dni, do późnych godzin, chłodnych już, październikowych nocy, spędzała na przygotowaniach do wesela,

Coś nie tak z przecinkami, namieszałeś bardzo, choć domyślam się, że chciałeś to i owo potraktować jako wtrącenia. Samo zresztą zdanie jest koślawe i zawiera za dużo informacji. Zapisałabym:
"Poprzednie dni do późnych godzin chłodnych październikowych nocy spędzała na przygotowaniach do wesela"
Ale też nie jestem na 100% pewna, że mówię dobrze. Moim zdaniem przecinki utrudniają odbiór zdania.

Ubawili się potem wszyscy słysząc reakcję babki Stasiakowej.

Przecinek przez imiesłowem przysłówkowym współczesnym konieczny! Ty to wiesz, bo już w następnym zdaniu tego błędu nie popełniłeś.

wpajał w niego

Słyszałam raczej wersje "wpajać komuś, czemuś", np. wpajał mu...

Ale zanim odpłynęli zdążyli jeszcze się trochę poszarpać. Jak to na weselu – nijak bez bitki.
Marek nie pił. W ogóle. Jedynym alkoholem, jaki tolerował jego organizm było piwo.

Kolejne przecinki: po "odpłynęli" (masz dwa czasowniki, trzeba je rozdzielić) i po "organizm" (przydałoby się zamknąć wtrącenie).

Zupełnie, jak w pracy

A tu wydaje mi się przecinek zbędny.

Tekst jest dla mnie bez emocji. To, że nic się prawie nie dzieje - albo dzieje, ale nic ciekawego - to pół biedy. Gorzej, że styl jest nijaki, nieprzyciągający czytelnika. A w historii be pomysłu to jest najważniejsze - by interesująco ją przedstawić, żeby chciało się czytać utwór. Jest poprawnie i to wszystko. To zdecydowanie za mało, by mogło się podobać.

Pozdrawiam
Patka

[skaranie boskie]

Dziękuję, Patko.
Tam, gdzie uznałem za słuszne, poprawiłem.
Z wpajaniem w niego się wstrzymuję. Gdybym napisał, że wpajał mu, musiałbym dodać w co, np. w głowę, a zatem jednak w coś. Dlatego uważam, że wpajanie w kogoś też jest dopuszczalne.
Zdanie z ogromną liczbą przecinków pozostawię niezmienione, gdyż - moim zdaniem - wersja bez przecinków je trochę zubaża, zaś redukcja części z nich nie ma sensu.

Masz rację, że tekst jest bez emocji.
To odcinek wspomnieniowy, bohater więcej czasu spędza w swoim wnętrzu, niż w otaczającym go świecie. W końcu ślub, to moment zwrotny w życiu człowieka, ma więc prawo budzić wspomnienia, nie zawsze upiory z przeszłości, czasem - jak tu - łagodne baranki minionego czasu.

Jakby nie patrzył, najlepsze w tym tekście jest to, że ktoś go w ogóle czyta...

[Patka]

danie z ogromną liczbą przecinków pozostawię niezmienione, gdyż - moim zdaniem - wersja bez przecinków je trochę zubaża, zaś redukcja części z nich nie ma sensu.

A, to już wiem, dlaczego wstawiasz tyle przecinków! By ubogacić zdanie.
Nie, nie, skarańku - to trzeba zmienić. Niekoniecznie wywalić wszystko, ale przynajmniej część. Na pewno pierwszy przecinek. I ostatni, reszta może pozostać.

[skaranie boskie]

Pozmieniałem.
Obecna wersja chyba będzie ostateczną.
Dzięki za podpowiedzi.

[iTuiTam]

Jak na razie, najmniej sympatyczną postacią jest ksiądz, który pewnie się już nie pojawi... Czyżbyś bezwiednie albo raczej wiednie z premedytacją pokazywał, że ksiądz z brzuchem nawet w takiej podniosłej chwili nie potrafi się 'zachować'?

Zdanie z wysłużoną Wołgą brzmi po poprawce lepiej.

Dobrze, dydaktycznie brzmi zdanie o tym, że Marek nie pił. jak jeździł, jak wspomina narrator, to lepiej żeby nie pił a jeśli to minimalnie.

[skaranie boskie]

Dobrze, dydaktycznie brzmi zdanie o tym, że Marek nie pił. jak jeździł, jak wspomina narrator, to lepiej żeby nie pił a jeśli to minimalnie.

Ależ Elu!
Marek nie pił wcale, najwyżej jakieś piwko, albo winko, ale i to rzadko. Jest o tym w relacji wesela.
Nie wiem, czy taka tendencja utrzyma się długo, cytując bowiem klasyka, można powiedzieć:
No, jakby on tak całkiem nie pił, to by się na wsi zmarnował (cytat z pamięci, więc nie wiem, czy wierny).
Miło Cię widzieć pod kolejnym rozdziałem "Zwyczajnego życia".