zwyczajne życie /2/

[zdzichu]

A toś mnie pan zaskoczył, panie Admin.
Ja myślałem, że pan tylko wytykać błędy umiesz, a tu proszę! Zapowiada się powieść, jak ta lala. Nie będę na razie nic pisał, żeby nie zapeszyć. Poczekam, co też pan wymyślisz z tą przedwojną. Fajnie zacząłeś.

[skaranie boskie]

Dziękuję, panie Zdzichu, że wierzysz w ciąg dalszy.
Ja, niestety, do samej wiary ograniczyć się nie mogę.
Muszę pisać.
Zresztą właśnie dlatego postanowiłem publikować kolejne rozdziały. Mam już kilka powieści, które zacząłem i jakoś nie mogę się zmobilizować do ich dokończenia. Może konieczność wklejania następnych odcinków pozwoli mi skończyć tę właśnie? Zobaczymy.
Tymczasem zapraszam na

[karolek]

Uchyliłeś rąbka tajemnicy - mamy już nakreślony czas akcji.
Ciekawe jak się dalej potoczy, ja tam bohaterce kibicuję - co prawda może wpaść w jakieś tarapaty, ale niech wyjdzie zwycięsko.

[skaranie boskie]

Dzięki, Karolku, w imieniu bohaterki za kibicowanie.
Uprzedzę tu trochę wypadki, pisząc, że bohaterów i bohaterek będzie więcej. Mam nadzieję, że nie ograniczysz kibicowania wyłącznie do Marii.

[iTuiTam]

od początku

Późnym wieczorem, trzeciego dnia wędrówki, zmęczona, niemal bezsilna po nocach spędzonych w przydrożnych stogach, bądź stodołach i wygłodniała Maria zapukała do drzwi czworaków.

Bez tego 'i' i będzie cacy otwarcie. Takie moje nieskromne zdanie.

Osiemnaście lat i taka postawa życiowa? Godne pochwały.

Gwara jest bardzo realistyczna, mimo jakichś tam minimalnych niedociągnięć, które pewnie łatwo poprawić.

Co do odmian nazw, to istotnie różne są szkoły, ale myślę, że 'tubylcze' formy najczęściej królują. Ponadto, jeśli to jest wieś (czyli: ta wieś) więc forma Kołomani wydaje mi się ok.

Czekam co będzie dalej i czy Stach pójdzie w zapomnienie, czy wręcz przeciwnie.

[skaranie boskie]

Masz rację, Elu.
Wspomniane "i" można zastąpić przecinkiem, choć niekoniecznie. Zakończenie wyliczanki często oddziela się właśnie spójnikiem, co naganne nie jest i zazwyczaj brzmi lepiej, niż użyty w tym miejscu, kolejny przecinek. Ale przyjrzę się temu zdaniu dokładniej i zdecyduję, jak będzie ostatecznie. Dzięki za sugestię.

jeśli to jest wieś (czyli: ta wieś) więc forma Kołomani wydaje mi się ok.

Wieś istnieje naprawdę, znam ją. Nazywa się Kołomań. Ta Kołomnań. W naszym języku nie zawsze końcówki rzeczowników stanowią o ich rodzaju. Jako bardzo podobnego przykładu można tu użyć dłoni. Jest ta dłoń i w tej dłoni, zupełnie, jak z tą Kołomanią.
A przy okazji rozmowy na temat nazw własnych - znam taką wieś w woj. pomorskim, o nazwie Swornegacie. Jeszcze dziś zapytam Patki w PORADACH, jak to cudo odmieniać.

Osiemnaście lat i taka postawa życiowa? Godne pochwały.

Pamiętaj, że rzecz dzieje się za sanacji. Dziewczyna urodziła się jeszcze pod zaborami. Wtedy ludzie mieli zupełnie inną mentalność. Nie było telewizji i internetu, nie miało ich więc co zepsuć. Zwłaszcza tych z zapadłych wsi.

Gwara jest bardzo realistyczna

Jest taka, jaką ją miałem okazję słyszeć. W okolicy, z której pochodzi Maria, dominowała kiedyś taka mieszanka dialektu mazurskiego (Mazowsze, nie mylić z Mazurami), z kieleckim. Oba charakteryzują się mazurzeniem, choć słownictwem się trochę różnią. Jak tam jest dzisiaj, po prostu nie wiem.

Czekam co będzie dalej i czy Stach pójdzie w zapomnienie, czy wręcz przeciwnie.

Poczekamy...
Dziękuję Ci za wnikliwe podejście. Takie lubię najbardziej.

[Patka]

Jest ta dłoń i w tej dłoni, zupełnie, jak z tą Kołomanią.

To wszystko wyjaśnia. Obydwa rzeczowniki należały do dawnej koniugacji i-tematowej (należały do niej rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego, oczywiście nie wszystkie; z żeńskich właśnie te, które kończyły się spółgłoską). Dlatego odmiana Kołomani już mi się mniej dziwna wydaje.

Jeszcze dziś zapytam Patki w PORADACH,

Pytaj, pytaj.