Poczuj ten strach cz.1

[Enbers]

Wyobraźcie sobie chłopca, któremu mama szepcze do ucha, że przyjdzie do niego w nocy Coś Złego i zabierze do go piwnicy gdzieś daleko, z dala od rodziców, psa i ulubionego pluszaka - dlatego że był niegrzeczny. Chłopiec bał się zasnąć i prosił Pana Boga, żeby mu przysłał anioła, który go obroni przed Czymś Złym. Czym było Coś Złego, ciężko orzec. Personifikacją największych lęków i wybujałym tworem wyobraźni chłopca.
Wyobraźcie sobie, że chłopiec miał pecha i trafił w szkole na szaloną katechetkę, która uwielbiała opowiadać uczniom o piekle, z lubością opisując męki, które będą cierpieć grzesznicy. W tym niegrzeczne dzieci, jeśli nie poprawią swojego zachowania.
Wyobraźcie sobie chłopca, który odkrył swoje sumienie znacznie wcześniej niż powinien – gdy inne dzieciaki, z właściwą swojemu wiekowi ochotą, robiły mniejsze lub większy psikusy, chłopiec był niezwykle grzeczny, żeby nie powiedzieć – nudny. Bał się kar za rzekome przewiny, które z pewnością dotknęłyby go zarówno w życiu doczesnym, jak i wiecznym. Kiedyś jednak musiał nastąpić moment przełamania. Wówczas chłopiec doświadczył nowego uczucia, które przez wiele lat regularnie powracało do niego, osłabiając psychikę i poniżając ego. Spaczone, hiperaktywne sumienie kąsało za każdym razem, gdy umysł próbował przeciwstawić się bzdurnym nakazom lub zakazom.
Wyobraźcie sobie, że chłopiec musiał bronić się przed własnym charakterem. Jak miliony ludzi przed nim, uciekał w świat książek i filmów. Z biegiem czasu, jego zainteresowania przybrały niepokojącą formę. Upodobał sobie dzieła traktujące o przemocy, okrucieństwie, które u normalnych odbiorców wzbudzały wstręt i strach. Jego wyobraźnia rozwijała się, opierając na fatalistycznych obrazach, zahaczających o zjawiska paranormalne, czy wręcz okultyzm. W tym maleńkim wycinku świata, chłopiec czuł się wreszcie silny. Nie bał się tego, czego bali się inni. Był królem.
Nie macie problemu, żeby wyobrazić sobie takiego chłopca, prawda? Jest wielu takich jak on. Nie są żadnymi spektakularnymi przypadkami, o których mówi się w prasie czy telewizji. Normalni rodzice, normalni dom. Tylko ułamek procenta z nich wciela w życie to, co tak straszliwie ich zafascynowało. Inny ułamek popełnia samobójstwo, nie mogąc zaakceptować samych siebie. Ale miażdżąca większość żyje normalnie, zakłada rodziny, kocha, jest opiekuńcza, czasami nawet wyrasta z dziwnych przyzwyczajeń i upodobań. Jednak zawsze zostanie ten malutki fragment mózgu, który nigdy nie da o sobie zapomnieć. Niepijącemu alkoholikowi, czystemu od dwudziestu lat, zawsze szybciej zabije serce, gdy poczuje zapach płynu do spryskiwaczy.
Wyobraziliście sobie już tego chłopca? Jest do was podobny? A może to wy jesteście takimi chłopcami lub dziewczynkami? Podatnymi na sugestie, z olbrzymią wyobraźnią i wrażliwością totalnie niedostosowaną do naszego świata. Którzy potrafią wyobrazić sobie jak ich nielubiany kolega kona w płomieniach z odrąbanymi kończynami, by zaraz potem stać na krawędzi rozpaczy z powodu nie do końca przemyślanych słów, rzuconych w stronę koleżanki.
Chłopiec, którego macie przed oczami ma czarne włosy, jest wysoki i ma na imię Mariusz. Od początku było wiadomo, że to ja jestem tym chłopcem, prawda? Siedzę właśnie przed komputerem w odległych Bieszczadach, gdzie zatrudniłem się na kilka tygodni do pracy w schronisku. Praca fizyczna, połączona ze świeżym górskim powietrzem, działa na mnie niezwykle kojąco. Bardzo potrzebuję ukojenia po tym co niedawno zaszło. Opowiem wam, co się stało. W tym, co napiszę, nie będzie ani słowa kłamstwa. Wszystko wydarzyło się naprawdę.

[karolek]

.

[Enbers]

Dzięki za komentarz.

Tytuł jest póki co bardzo roboczy, może będzie inny.

[411]

Wyobraziliście sobie już tego chłopca?

Owszem, nawet calkiem niezle.
Musialam przeczytac dwa razy, ale za drugim zaskoczylo. Jestem naprawde ciekawa jak sie opowiesc potoczy.
Popraw kilka literówek i dodaj zagubione przecinki i bedzie calkiem ladnie. Ale tu:

Chłopiec, którego macie przed oczami ma czarne włosy, jest wysoki i ma na imię Mariusz, prawda? Od początku było wiadomo, że to ja jestem tym chłopcem.

prosi sie o zmiane.
Chłopiec, którego macie przed oczami ma czarne włosy, jest wysoki i ma na imię Mariusz. Od początku było wiadomo, że to ja jestem tym chłopcem, prawda?

Czekam na ciág dalszy i pozdrawiam,
J.

[skaranie boskie]

Czekam, Enbersie-Mariuszu na zapowiedzianą opowieść.
Mam nadzieję, że nie zmrozi krwi w żyłach, jak onegdaj pewno dziwne zdjęcie Mariusza, jeszcze nie Enbersa...

[zdzichu]

Wyobraziłem sobie wszystko, co pan proponujesz, panie Enbers. Teraz czekam na kolejne zadania dla mojej wyobraźni. Nie wiem, czy nie okaże się zbyt uboga, ale obiecuję wyobrażać sobie wszystko zgodnie z harmonogramem.

[Enbers]

Czekam, Enbersie-Mariuszu na zapowiedzianą opowieść.
Mam nadzieję, że nie zmrozi krwi w żyłach, jak onegdaj pewno dziwne zdjęcie Mariusza, jeszcze nie Enbersa...

A ja właśnie chciałbym, żeby zmroziło.

Ostatnio mam bardzo wyrywkowy dostęp do Internetu. Mam nadzieję, że uda mi się nadrobić zaległości w czytaniu i pisaniu.


Dziękuję wszystkim za odwiedziny