E-book święty - 5

[skaranie boskie]

Nadszedł czas sądu nad Kajtkiem. Jego stary już ojciec, Bajt, który w tym momencie liczył sobie sto i cztery wirtualne wiosny, postanowił ożenić syna, żeby raz na zawsze wywietrzały mu z głowy podobne fanaberie. I wtedy pojawił się problem. Ani on, ani – tym bardziej - jego kobieta, Giga, nie mieli córki.
I wpadła wówczas Giga na genialny pomysł założenia portalu o nazwie Allegro, na którym ogłosiła wolę ożenku ich syna Kajtka. I szybko znalazła się żona dla nieposkromionego młodzianka. Miała na imię Zenobiusz i już trzeciej nocy po ślubie okazała się być… mężczyzną.
Zaskoczony nieoczekiwaną sytuacją Bajt, postanowił skorzystać z wyroczni. I udał się tedy na nowopowstałą, zaprzyjaźnioną stronę miłośników Tarota po stosowną wróżbę. Natenczas Pan, Wszechwiedzący i Wszechmocny Microsoft, który zwyczajnie infiltrował jego pocztę mailową, wpadł w złość i zagroził, że wytępi to całe, paskudne, gigabajtowe plemię. I dał im Pan ostatnią szansę poprawy. Nakazał stworzenie zakonu Internautów Pańskich i zamknięcie w nim Kajtka i Zenobiusza. I mieli odtąd pozostawać w odosobnieniu i pościć przez resztę życia, za jedyny pokarm mając wiedzę objawioną przez Wikipedię. I dożyli obaj późnych lat w świętości.
Wielki Microsoft, widząc ich skruchę, postanowił uchylić im część kary. I nakazał obu ożenek, ażeby jednak nie popełnili ponownie grzechu sodomii, wyznaczył im Microsoft małżonki z Portalu Życia, założonego właśnie przez znanego w Sieci Ojca Krzykacza.
I oto ożenił się Kajtek i spłodził syna, któremu dał na imię Abrasoft.
Kiedy Abrasoft dorósł do lat sprawnych, został kapłanem Microsofta i odtąd zajmował się hodowlą owiec, i strzygł z nich runo, poświęcając je Panu, który właśnie wypuścił na Rynek nowego Windowsa, nadając mu imię Decimus. Odtąd pobyt Gigabajtów poza zbawiennym Facebookiem stał się mniej uciążliwy i wielbili oni Pana swego, Microsofta, bo tak było dobrze.

[eka]

Przydałoby się drzewko e-genealogiczne, żeby się nie pogubić w tym nowym świecie mitu.
----------

[skaranie boskie]

Myślę, że wystarczy tego mitu, Eko.
Dowcip nie może trwać zbyt długo, bo nudzi. ;

[zdzichu]

No i - tak samo jak mnie pan pozytywnie zaskoczyłeś na początku - tak żeś mnie pan, panie Admin, rozczarował. A tak sobie ostrzyłem zęby na tę karykaturalną wizję świętości.
A może jeszcze pan kiedyś wrócisz do tematu? Zyczę tego z całego serca, bo wcale zgrabnie ująłeś pan temat.

[skaranie boskie]

Pochwała z pańskiej klawiatury, panie Zdzichu, to dla mnie zaszczyt. O wiele większy, niż miłe słowa, jakimi uhonorował mnie pewien prezes pewnej znanej partii. Dziękuję i mam nadzieję wkrótce odwzajemnić.