Chitychinika cz.II

[smak imbiru]

Nie pozostaje mi nic innego, tylko przyłączyć się do chóru przedmówców. Z części pierwszej migiem bryknęłam do drugiej i nie zawiodłam się w oczekiwaniach. Doskonała kompozycja, świetnie prowadzona narracja, pozorny nieład w zapisie w istocie porządkuje tekst. W pierwszej części zamysł Autora zdaje się zmierzać ku gatunkowi grozy, w drugiej okazuje się, że owa groza jest tłem dla szerszego przekazu i to nie byle jakiego, zaś końcowe tęsknoty mocno go wzmacniają. Słowem, uczta smakowita.
Chciałabym tak umieć.

[411]

O, dziekuje Imbirku.
Ale tyle milych slów? Niezasluzenie, zdecydowanie.
Wlasnie spostrzeglam ile niedoróbek ma tekst... Jednak to w wolnej chwili.

Klaniam sie, J.

[Bożena]

gabarytów prawieże tej misy

- myśłę- prawie, że- choć

przeczytałam jednym tchem- trochę porwane mi się widzi- ale dobrze się czyta, tekst wciąga z kretesem- ekspertem nie jestem ale na mój nos- to świetne opowiadanie- gratuluję i pozdrawiam

[411]

Dziekuje pieknie. Najbardziej cieszy, ze sie podobalo.
Milego.

[Enbers]

Pokręcone i ciężkie trochę. Taki mindfuck. Ale chyba o to chodziło, prawda? Czyta się Ciebie świetnie, chciałbym umieć tak pisać...

[411]

Jej, strasznie mi milo, tak bardzo, ze nie wiem, co powiedziec...
Dziekuje.


J.