E-mail z załącznikiem

[Adela]

Nie jestem nieszczęśliwa, nie jestem szczęśliwa. Widocznie istnieje stan pomiędzy.
Wolne tłumaczenie słów czeskiej aktorki Jiřiny Jiráskovej

Gdybyśmy poznali się dziś, nie rzuciłabym okiem w twoją stronę. Cherlawy, łysiejący egocentryk, który nie ma poczucia humoru. Boli? Powinno boleć. Będę zła. Zarzucałeś, że jestem, naiwna, za dobra. Już nie jestem.
Chociaż... Wczoraj posłałeś e-mail z prośbą, abym przetłumaczyła tekst. Za free, przecież to dla mnie proste. Oczywiście. Słowa „manewrowy ustawiacz” czy „operator wózka widłowego” używam kilka razy dziennie w paru językach.

Nic nigdy nie było dla mnie proste. Często bałam się. Również w tę noc pod gołym niebem w wileńskim parku.
Lubiłeś duże piersi. Co byś robił, gdybyś miał je w zasięgu ręki? Zgniatał? Miażdżył? Poszturchiwał? Nieważne. Nigdy nie miałeś powodzenia u kobiet.

Piszesz: „Gwiazdy ci sprzyjają.”
Gówno prawda. Autobus odjeżdża sprzed nosa. Mężczyzna, z którym byłam na spacerze, nie odpisuje na SMS-y. Semafory zacięły się na czerwonym świetle.

Czytałeś Podsiadło do telefonu. Padał deszcz, automat zżarł całą kartę. Następnego dnia współlokatorka wyjechała na weekend. Wtedy dowiedziałam się, że zmęczony mężczyzna może pachnieć inaczej niż spocony kolega po wuefie. Poezja, szepty, delikatne podszczypywanie pośladków. Na śniadanie parówki z ketchupem, grzanki i „Huśtawka” Kleyffa. Świat nie zwariował, to ja przestałam mieć kontakt z rzeczywistością.

Wszystkie dziewczyny z wydziału wiedziały, że jesteś mój. Tylko mój. Wiedziały, na kogo czekasz pod pomnikiem Korfantego. Nie było kwiatów. Kłamałam, że ich nie lubię. Mieliśmy swoje miejsce, dobrze wygrzane stołki, rytuał wypicia trzech piw i zagrania w lotki przed pójściem w miasto. Te pijane małolaty obściskujące się w tramwaju to my. Urwany film. W akademiku na pierwszym piętrze był sklepik, a w nim kefir z lodówki. Najważniejsze było tu i teraz.
W lustrze twoje obicie. Nakładasz na twarz płyn do golenia. Odczekujesz chwilkę, ukradkiem zerkając na mnie, wtuloną w koc. Podnosisz żyletkę... Słyszę charakterystyczne hrrr…

Na Ukrainie byłam w siódmym niebie. Mieszkaliśmy u chłopa, z którym piłeś wódkę. Nie było ciepłej wody, właściwie nie było tam nic oprócz starego wdowca i leśnych ptaków. Kiedy zniknęliśmy w trawie, miałam sukienkę w kwiaty.

Kiedy zaczęliśmy się mijać? Nieuchwytny skrawek czasu. Niewidoczna pchła skacząca w sierści codzienności. Czy teraz umiałbyś odpowiedzieć?

Pamiętam miasteczko Cholet w departamencie Maine-et Loire. Małą piekarnię na rogu ulicy Nationale i tamtejsze wyśmienite ciasteczka. Grupka Francuzów zaprosiła mnie na rybę z grilla i sałatkę z czosnkiem, z ogromną ilością czosnku. Późnym wieczorem usiadłam na ławce, wpatrując się w mniejszą kopię Notre-Dame. Pragnęłam porozmawiać z kimkolwiek o czymkolwiek, byle po polsku.
Wyjechałam, abyś zatęsknił, ściągnął mnie z powrotem, znalazł pracę i zapłodnił.
Pisałeś listy. Dziesiątki listów poplamionych fusami z herbaty, w których rozbierałeś mnie i doprowadzałeś do orgazmu kilka razy z rzędu.

Po tobie byli lepsi, znacznie lepsi. Niewyrafinowani i naturalni. Boli? Powinno boleć. Będę zła.
A jednak. Znasz mnie najlepiej. Wiesz, że umiem wyć do księżyca. Wiesz, że pod maską silnej, niezależnej kobiety kryje się motyl. Łatwo go zranić.

Istnieje stan pomiędzy.
Często wychodzę z domu po zachodzie słońca. Być może w poprzednim wcieleniu byłam nietoperzem, albo sową.
Przełykając ślinę myślę o słowach, które mogłyby coś znaczyć, a w środkach transportu szczerze uśmiecham się do ludzi. Podobno wysłana pozytywna energia wraca. Liczę na nią i nie zwracam uwagi na uciekające lata. Czas jest starym draniem, nie należy mu ufać.

Tłumaczenie w załączniku.

[411]

Jakie to ladne...
Jesli tak wygládaja mysli kobiety, która bedzie zla, to ja zawsze chce byc zla. Zla i zla.
Znalazloby sie kilka drobiazgów, ale bardziej co do formy, niz tresci.

Za free, przecież to dla mnie proste. Oczywiście. Słowa „manewrowy ustawiacz” czy „operator wózka widłowego” używam kilka razy dziennie w paru językach.

O, tak! I kilka innych, równie powszychnych zwrotów, które sie nuci podczas porannego malowania oka.

Piszesz:
„Gwiazdy sprzyjają ci”

Kropeczki zabraklo.

Nie ważne.

Razem.


A w ogóle to zapisalabym to tak:

Gdybyśmy poznali się dziś, nie rzuciłabym okiem w twoją stronę. Cherlawy, łysiejący egocentryk, który nie ma poczucia humoru. Boli? Powinno boleć. Będę zła. Zarzucałeś, że jestem naiwna, za dobra. Już nie jestem. Chociaż... Wczoraj posłałeś email z prośbą, abym przetłumaczyła tekst. Za free, przecież to dla mnie proste. Oczywiście. Słowa „manewrowy ustawiacz” czy „operator wózka widłowego” używam kilka razy dziennie w paru językach.

Nic nigdy nie było dla mnie proste. Często bałam się. I w tą noc pod gołym niebem w wileńskim parku.
Pamiętam, lubiłeś duże piersi. Co byś zrobił, gdybyś miał je w zasięgu ręki? Zgniatał? Miażdżył? Poszturchiwał? Nieważne. Nigdy nie miałeś powodzenia u kobiet.

Piszesz: „Gwiazdy ci sprzyjają.”
Gówno prawda. Autobus odjeżdża sprzed nosa. Mężczyzna, z którym byłam na spacerze, nie odpisuje na smsy. Semafory zacięły się na czerwonym świetle. Jestem samotna i piszę kiepskie wiersze.

Czytałeś Podsiadło do telefonu. Padał deszcz, automat zżarł całą kartę. Potem współlokatorka wyjechała na weekend do rodziców. Wtedy poznałam, że mężczyzna może pachnieć inaczej niż spocony kolega po wuefie. Poezja, szepty, delikatne podszczypywanie pośladków. Na śniadanie parówki z ketchupem, grzanki i „Huśtawka” Kleyffa. Świat nie zwariował, to ja przestałam mieć kontakt z rzeczywistością.

Wszystkie dziewczyny z wydziału wiedziały, że jesteś mój. Tylko mój. Wiedziały, na kogo czekasz pod pomnikiem Korfantego. Nie było kwiatów. Kłamałam, że ich nie lubię. Mieliśmy swoje miejsce, dobrze wygrzane stołki, rytuał wypicia trzech piw i zagrania w lotki przed pójściem w miasto. Te pijane małolaty obściskujące się w tramwaju to my. Urwany film. W akademiku był sklepik, w którym zawsze można było kupić kefir.

Na Ukrainie byłam szczęśliwa. Mieszkaliśmy u chłopa, z którym piłeś wódkę. Nie było ciepłej wody, właściwie nie było tam nic oprócz starego wdowca i głośnych leśnych ptaków. Kiedy zniknęliśmy w trawie miałam sukienkę w kwiaty.

Pamiętam francuskie miasteczko Cholet. Małą piekarnię na rogu ulicy Nationale, w której kupowałam tamtejsze ciasteczka. Wyjechałam, abyś zatęsknił, ściągnął mnie z powrotem, znalazł pracę i zapłodnił.
Pisałeś listy. Dziesiątki listów poplamionych fusami z herbaty, w których rozbierałeś mnie i doprowadzałeś do orgazmu kilka razy z rzędu.

Po tobie byli lepsi, znacznie lepsi. Niewyrafinowani i naturalni. Boli? Powinno boleć. Będę zła. A jednak. Znasz mnie najlepiej. Wiesz, że umiem wyć do księżyca. Wiesz, że pod maską silnej kobiety kryje się motyl, którego łatwo zranić.


Pozdrawiam serdecznie,
J.

[skaranie boskie]

Często bałam się. I w tą noc pod gołym niebem w wileńskim parku.

W tę noc.
A reszta?
Jeśli jakiś dupek nie odpisał na SMS-a, to jest... dupkiem.
Coś mi się wydaje, że wiele stracił, podobnie, jak adresat.
Bądź zła, bo Ci z tą złością do twarzy, Bohaterko.
A teraz i żadnych lotek.

[Adela]

411 bardzo dziękuję za komentarz, sugestie. Tak z zapisem lepiej teraz. Co do zdań, myślę, że za dużo było "w/z którym", trochę więc zmieniłam.
Pozdrawiam serdecznie

Skaranie, na pewno trochę dupków chodzi po tej ziemi, trudno nie przyznać Ci racji:) Dziękuję i pozdrawiam lipcowo.
Na zdrówko!
A.

[Patka]

Cześć, Adelo. Fajno, że wkleiłaś prozę. Czytałam parę twoich wierszy, ale jakoś nie zachęciły mnie do skomentowania (jak 90% tutejszej twórczości).

Powiem tak - im dalej się czyta, tym lepiej się czyta, monolog kobiety wciąga. Jest ładnie, obrazowo, prosto, momentami dobitnie szczerze (zdanie z zapłodnieniem).

email

e-mail, mail, mejl.
o e-mailach

Często bałam się. I w tę noc pod gołym niebem w wileńskim parku.

Dałabym, zamiast "I", "również". Początkowo myślałam, że drugie zdanie jest urwane i dopiero po chwili połączyłam je z pierwszym.

Co byś zrobił, gdybyś miał je w zasięgu ręki? Zgniatał? Miażdżył? Poszturchiwał?

A tu napisałabym "co byś robił", bo później masz czasowniki wielokrotne, o aspekcie niedokonanym.

smsy.

SMS-y

Kiedy zniknęliśmy w trawie miałam sukienkę w kwiaty.

, po "trawie"


Tyle wypatrzyłam. Ogólnie się podobało.

Pozdrawiam
Patka

[Adela]

Patko, dziękuję za wskazówki. Tekst jest świeży, pewnie musi odleżeć, może go jeszcze rozwinę, trochę już rozwinęłam. Może warto dopełnić obrazy. Ech, ostatnio mało prozuję:)
Pozdrawiam,
A.

[zdzichu]

Pani Adelo, chylę kapelusza.
Co? Aha, nie ma kapelusza... Racja, ale i tak chylę. To bardzo dobry tekst, naprawdę.

[Adela]

Zdzichu, kłaniam się:)

[nie]

Jak zawsze mistrzostwo w Twoim wykonaniu.
Szczery kobiecy monolog.

Pozdrawiam

[Adela]

Nie, dziękuję serdecznie za odgrzebanie emailu i komplement.
Kłaniam się,
A.