Toż to czysta poezja, pani Adelo! Podobnie jak cisza, martwa, niczym oczy maskotki.Adela pisze:z błękitnym płaszczem czerwonych dachów.
To wspaniałe zdania i choćby dla nich warto było zajrzeć pod ten utwór, choć przyznam, że spodobał mi się cały. Jest taki refleksyjny. Niby o szarej codzienności, a przecież opisuje chwile wyjątkowe. Gratuluję umiejętności patrzenia na świat i na ludzi.
Jeśli można, poproszę Szanowną Administrację o wyróżnienie tego tekstu.
