sukulent

[411]

Bardzo obu panom dziekuje.
Bardzo.

[zdzichu]

Nie ma za co dziękować pani/panie 411.
Napisałaś/eś dobry kawałek prozy o życiu. Ja uwielbiam takie życiowe teksty. Pochwaliłem, bo jest za co. Jakby było chujowo, też bym o tym napisał. Jeszcze tu jestem krótko i nie wiem, jakie tu panują zwyczaje. Zauważyłem, że pod utworami opisujecie swoje wrażenia. czy można też opisać te złe, nieprzyjemne dla autora, jeśli są?

[Patka]

Pisz jak uważasz zdzichu. Byle z kulturą. Jak się autor obrazi na (za?) krytykę, to będzie jego sprawa, nie twoja. Osobiście nie cierpię nadmiernego lizudupstwa i owijania w bawełnę. Nie podoba mi się - to piszę, co ja będę się przejmować, że mogę kogoś urazić. Przecież komentuję tekst, nie autora.

Przepraszam za wtrącenie.

[karolek]

.

[Adela]

Po lekturze musiałam wziąć głęboki oddech. Znaczy się: brawo, niezmiernie sugestywny, obrazowy tekst, który potrafi wbić do fotela. Smutek, samotność, ból, przeplatają się wraz z oczekiwaniem na Małgorzatę.
Przeczytałam z ogromną przyjemnością.
A.

[411]

Karolku, Adelo - pieknie Wam dziekuje za zajrzenie i odkurzenie starego juz tekstu.
A jeszcze bardziej, ze sie podobalo.
Mam do niego specjalny stosunek i tym bardziej jest mi milo.
Dziekuje,
klaniam sie,
J.