Ewangelion (retrospekcja)

[Napoleon North]

- Otto Otto - zawołała Sally. Z za drzwi wyjrzał szczupły chłopak, o wielkich, niebieskich oczach. W ciemności wyglądał jak ptasznik.
- O co chodzi ? - odparł. Sally zwyczajnie znudzona spojrzała w okno i westchnęła.
- Nic po nas tutaj.
- Że co? - Otto był wyraźnie rozwścieczony i pewnie wpadłby w furię, gdyby nie to, że ktoś zadzwonił do drzwi.
- Cicho! to mogą być oni...
- Myślisz...? - Sally uroniła kilka łez.
- Co beczysz? To jeszcze nie koniec.
- Skąd wiesz?
- Może zdążymy.
- Na co?
- Pamiętasz ten czarny plecak?
- Tak. Pukanie do drzwi nasiliło się.
- Wyważą drzwi! - krzyknęła Sally. Przez jej głowę przeleciało tysiące różnych myśli. Otto trząsł się jak galareta, zastawił drzwi szafą
- To nie koniec! - krzyknął. Chwilę później padły strzały, najpierw jeden, za nim drugi, obydwa nie celne ...
trzeci był celniejszy. Otto zachwiał się i upadł na podłogę. Z jego szyi leciała krew. Dostał w tętnicę. Sally usiłowała zatrzymać krwotok palcami. W tym momencie nastąpił wybuch.
- Sally... - cicho szepnął Otto. - Sally! Żyjesz? - krzyknął ostatkami sił. W końcu ujrzał światło w tunelu...

[karolek]

.

[lczerwosz]

Miniaturka, fragment z życia wzięty lub wymyślony. Raczej scena z filmu, ot, jedno ujęcie. Ale podziwiam ładunek emocjonalny, jaki się wyzwolił z tej scenki, jaki zaprojektowałeś, napisałeś.
Pozwoliłem sobie poprawić interpunkcję i układ, aby wyraźnie wyszły dialogi. Jakie one żywe, choć do śmierci idzie w treści. Gratuluję.
No i pewnie to nie opowiadanie a miniatura dramatyczna. Takiej nie mamy. Może do prozaicznych małych form by.
Pozdrowienia
Leszek

[Fałszerz komunikatów]

Temat przeniesiony

Makabra Któż był wrogiem tej sympatycznej pary?

[411]

Pierwsze skojarzenie?
Niemiecki program satyryczno-rozrywkowy "Hallo Otto" (Hallo Echo - Hallo Otto...). Wybacz.

Warsztat.
Leszek poprawil juz to i owo, ale nadal szalu nie ma. Gdyby okruch znalazl sie w prozie poetyckiej - byloby ok, teraz nie jest (do tego blád).

Tresc.
Nie znajduje, ale przedczytacze znalezli spory ladunek emocjonalny. Ja znalazlam jedynie dialog.

Fazit.
Zeby nie bylo, ze jestem taka okropna, niedobra i w ogóle be, powiem, ze zaciekawiles. Nie dzielem wprawdzie, ale próbami znalezienia nowych dróg. Zawsze mnie cieszy, gdy zatwardziali poeci "biorá sie" za proze. Jak i na odwrót. Trzymam kciuki (i juz biegne do ciágu dalszego).

Pozdrawiam,
J.