We śnie

[MARCEPAN]

A ja tam ciągle we snach pociągiem gdzieś jadę. Nie wiem gdzie i po co, chociaż w realu pociągów na oczy nie oglądam. I zawsze w nocy gdzieś jadę i coś mnie męczy. Że czegoś zapomniałem. Ostatnio uciekłem z pociągu, bo dostałem cynk, że zaraz tu będą i mnie wezmą, a wtedy będzie koniec wszystkiego. Schowałem się na strychu starej stacyjki pełnej pajęczyn, kurzu, starych skrzyń i bladych ludzi. Siedzieliśmy pod jedną żarówką, strach mijał i zrozumiałem, że jestem już bezpieczny. Nikt nie przyjdzie i mnie nie zabierze, Rosjanie zrezygnowali z marszu na mój pociąg. A może tylko straszyli? Powiedziałem bladym ludziom, że ich strach jest irracjonalny... Gdy się obudziłem, zrozumiałem, że taka jest rzeczywistość. Wszystkie moje strachy są irracjonalne. Nie ma się czego bać, przecież kiedyś i tak to wszystko zniknie. Jak sen...

[karolek]

.

[Henryk VIII]

Witaj Marcepan,
tekst mi się bardzo spodobał. Wiem, że miałeś ( miałaś?) na myśli narratora - człowieka, ale Twój utwór można czytać również , wyobrażając sobie, że narratorem jest zwierzę, które w tej sytuacji zagrożenia, którą szkicujesz utraciło właściciela. Tak wiec mamy tekst niejako dwupoziomowy. Piszesz:" Schowałem się na strychu starej stacyjki pełnej pajęczyn, kurzu, starych skrzyń i bladych ludzi. " - to ten fragment przywiódł mi na myśl pomysł, by odczytać Twój utwór na 2 sposoby : a) człowiek, b) zwierzę ... opowiada swoje balansowanie pomiędzy jawą i snem.

H8

[411]

Bardzo dobry kawalek. Przejmujácy, okropnie nieludzki, dobijajácy. Wiecej nie napisze, bo pochwaly bedá dluzsze niz utwór.
Doskonaly poczátek (A ja tam ciągle we snach pociągiem gdzieś jadę.), jedynie czepilabym sie koncówki, a dokladnie:

Gdy się obudziłem, zrozumiałem, że taka jest rzeczywistość. Wszystkie moje strachy są irracjonalne. Nie ma się czego bać, przecież kiedyś i tak to wszystko zniknie. Jak sen...

Zostawilabym:
Gdy się obudziłem, zrozumiałem, że nie ma się czego bać, przecież kiedyś i tak to wszystko zniknie. Jak sen.

Milego,
J.

[MARCEPAN]

411 niezastąpiona, pokazałaś mi, że przegadałem końcówkę i muszę Ci przyznać rację.

Henryku, w życiu nie wpadłbym na to co napisałeś, tym bardziej cieszę, że mój tekst można interpretować na kilka sposobów Pozdrawiam i dzięki za wgląd.

[iTuiTam]

... Powiedziałem bladym ludziom, że ich strach jest irracjonalny... Gdy się obudziłem, zrozumiałem, że taka jest rzeczywistość. Wszystkie moje strachy są irracjonalne. Nie ma się czego bać, przecież kiedyś i tak to wszystko zniknie. Jak sen...

Spróbuj przed zaśnięciem spakować jakiś mały plecak, neseser?

Ty śnisz o Rosjanach a ja czasami o tych, o których się mówi Oni. Pewnie wszyscy mamy podobne sny.
Bać się trzeba, to uczucie, które często pokazuje nam drogę do obrony. Czasami jest nią instynkt, innym razem świadome działanie.

[zdzichu]

To sztuka, panie Marcepanie, napisać coś tak krótko, a przy tym tak treściwie.
Ja tak nie potrafię, więc tym bardziej podziwiam. Nie będę się rozpisywał, bo wszystko, co chciałem napisać, przeczytałem już wyżej. Gratuluję pomysłu i wykonania.

[MARCEPAN]

Ależ dziękuję panie zdzichu