Wietrznie, delikatnie

[Lucile]

Wietrznie, delikatnie, lekko stąpam po ścieżce ze splecionych rąk moich sług.
Nikt nie wie, że nadchodzę.
Jestem niezauważalna, nie - niewidoczna - ale właśnie niezauważalna.
To dobrze, taką chciałam być.
Uroda mnie zmęczyła. Teraz mogę wszystko.
Unoszę się, lecę i wiem, że zaraz, za chwilę odzyskam... to, co mi skradziono.
Lekka półprzeźroczystość moich nabrzmiewających piersi jest piękna.
Ale tylko na razie.
Kiedy nabiorą mocy, zmaterializuję się w cumulonimbus capillatus i wtedy,
wtedy; w błyskach - rozbłyskach ogarniającego mnie szału - szkwału,
władza i przynależny jej strach na zawsze będą moje.

Nie dotarłam do celu, wiatr katabatyczny
- ten mój wróg -
przedwcześnie ściągnął mnie w dół.

-------
Pierwotnie policzyłam także tytuł. Skoro to jest "nieortodoksyjnie" - włączam go do tekstu.

[alchemik]

Ech ty, Lucille, uroda cię zmęczyła?
Przemykasz niezauważalna pośród wielbicieli i wrogów.
Jesteś, ale niewidoczna, nie niewidzialna, raczej ignorowana.
Co moim zdaniem jest niemożliwe, bo jesteś niesamowicie kobieco pociągająca.
Ale niech ci będzie. Przyjmij, że ten grawitacyjny halny to ja.
Ale nie jestem wrogiem.
Lubię mieć kobiety na poziomie oczu co najmniej.
Mogą być poziomo. Blondyno półprzejrzysta.

[Lucile]

Ech, Ty, Alchemiku,
już sama nie wiem, czy mam być zachwycona, czy obrażona

powróżę sobie
prawdę zobaczę w... fusach
kawa po polsku

dla ciebie się poświęcę
włoski ekspres do kąta

[eka]

Ładny okruch.

[alchemik]

Ech, ty Lucille, zachwyć się raczej, jako i ja się zachwycam.

Ja to widzę tak. A to bardzo proste. Nie ma nic prostszego.

Bądźmy raczej przyjaciółmi.
Wirtualne kochanie, to żaden grzech.

[Lucile]

Alchemiku,
o synestezji pomyślałam pod wpływem Twoich słów:

Ech, ty Lucille, zachwyć się raczej, jako i ja się zachwycam.

tak mi się jakoś... "zaplotło"

[alchemik]

Musisz wiedzieć, że synestezja bardzo mnie wciągnęła.
Zastanawiałem się jak to jest poczuć smak koloru rumianku.
Są niewspółmierne.
Żółty koszyczek może smakować jak owoc kiwi. Albo jak ogon jaszczurki.
Wszystko zależy od żółtości i innych doswiadczeń oraz od sposobu splątania przewodów doznań.
Blondyno, widzę inteligencję zza tego pojedyńczego szkła.
Możesz nawet udawać, że nie jesteś urodziwa.
Jasne.
Tylko dlaczego przyciągasz mój wzrok.
To proste, bo ja kocham w kobietach inteligencję.
Lucille, tylko nie myśl, że ja się zalecam bezczelnie, beznadziejnie i bez sensu.
Otóż nie. Opowiadam tylko co widzę i czuję gdy czytam i spoglądam.
Możesz wierzyć lub nie.
Ja widzę po prostu dojrzałość i mądrość. A, że to mnie pociąga?
Ja nie muszę pociągać ciebie. Zdradzam ci tylko swoje myśli.
Ciekawe jak smakowałbym tobie synestetycznie.
Rany, tylko nie pomyśl, że to jakieś wyznanie. Choć czemu nie?

[skaranie boskie]

Widzę, że nam się robi pomału portal wyznań...
Nie powiem, że randkowy, bo (jeszcze) nie.
Ładny okruch, Lucile. Tym ładniejszy, że zainspirował do wszystkiego, co czytam wyżej.

[Patka]

Przeczytałam. Przeniosłabym tekst do Prozy Poetyckiej, bo wydaje mi się, że bardziej by tam pasowała. Ale decyzja należy do autorki.

Komentować nie będę, bo nie chcę znów otrzymać niemiłej odpowiedzi od autorki.
NA tym forum chyba powinno się tylko chwalić.

[karolek]

.