Oko (drabble)

[pan_ruina]

Zima 1987 należała do najsroższych.
Święta byłyby jak zwykle skromne, lecz w tym roku mama z ciocią kupiły świnię.
Dobranocka w czarno-białym telewizorze nie przyciągała nas tak, jak obecność przy rozbieraniu tuszy w kuchni.

Siedzieliśmy zatem z kuzynostwem pod ścianą, przyglądając się przedsięwzięciu. Ja, Marek, Darek, Michał i ich pies. Terrier Kaukaski.
Nero. Zdyscyplinowany, posłuszny, lubił bawić się z dziećmi.
Cierpliwie czekał na odkrawane kawałki świeżonki. Rzucane, łapał w powietrzu i łapczywie zjadał.

Przy oprawianiu głowizny ciocia wyciągnęła oko. Ogromne, wielkości piłki tenisowej. Jak wcześniejsze kawałki podrzuciła Nerowi. Złapał i po trzech kłapnięciach połknął.

Nigdy już nie pogłaskałem Nera.

[Gorgiasz]

Napisane dobrze, choć temat taki mało przyjemny. Rozumiem, że z punktu widzenia dziecka, bo reakcja ze swoistą eksplozją awersji (niezbyt racjonalnej, choć z psychologicznego punktu widzenia pewnie uzasadnionej) do psa na to wskazuje. Tylko wówaczas sformułowanie "lubił bawić się z dziećmi" niezbyt pasuje, bo jest raczej wyrażone z punktu widzenia zewnętrznego obserwatora. Logiczniej by było: lubił bawić się z nami. I czy świnia ma tak duże oczy? Może tak, nie wiem, ale obserwując ją w normalnych warunkach, to małe; nawet jest powiedzonko "ma świńskie oczy".

[pan_ruina]

Gorgiasz, dwa tysiące lat bym nad tym siedział i nie wpadł na to... Nie wiem dlaczego ruin napisał "z dziećmi" zamiast "z nami":)
Słuszna uwaga, jednak obstawiam, że "z dziećmi" nie jest potknięciem do korekty.
Świnia duże oczy ma, po wykrojeniu widać, nie wiem, czy idealnie z wymiarem piłki tenisowej, ale suwmierzyć;) nie będziemy.

[alchemik]

To chyba były te lata kartkowe, o ile pamiętam (a może już nie), a więc zakup świniaka był czymś usprawiedliwionym i bardzo świątecznym. U mojego ojca w zakładzie sprzedawali żywe kury nioski. Zrobiliśmy sobie w piwnicy w Sopocie kurnik. Zimę wspominam na pewno. Rozbieranie świńskiej tuszy w kuchni przy dzieciach. Interesujące. Świnia wielkie oczy ma po wykrojeniu. Ba, i ja by się wstrząsnął szokowo jako dziecko, gdyby mój ulubiony terier wtrząchnął takie coś. Samo opowiadanko nie jest z tych puentowanych w sposób odwracający spojrzenie na sytuację.

Jerzy

[pan_ruina]

Dzięki Jerzy za wizytę i kawałek swojej historii z tamtych lat:) czytam z zaciekawieniem.

Wrzucę szczyptę drabli, o tych samych tytułach, lub podobnych, może wywoła gdzieś uśmiech.

Pozdrawiam:)

[eka]

Obiecywałeś wrzucić teksty o podobnych tytułach do tutaj zaistniałych.
W zderzeniu z moimi oczami rodzi się kontrast. To nie tylko świadczy o 'inności' tematów z jednego rdzenia.

Oczy - zwierciadło umysłu (duszy) zderzone z brutalnym naturalizmem, który wszak wpłynął na duchowość narratora.
Brr...

[pan_ruina]

eka, Twój kot bardziej mi się podoba od mojego psa;)