Robot (drabble)

[pan_ruina]

To był początek lat osiemdziesiątych. Mama oświadczyła, że kupuje robota. Czas najwyższy, w końcu ktoś jej pomoże w kuchni. Pojechali wczesnym rankiem. Cały dzień czekaliśmy z bratem zniecierpliwieni. Prawdziwy robot w domu! Taki jak w Gwiezdnych Wojnach! Trzeba było zrobić miejsce. Odsunęliśmy szafki i lodówkę, miejsca było tyle, że obaj się tam zmieściliśmy w dziurze. Żeby mu było wygodnie, przyniosłem krzesło i koc. Może nas będzie odprowadzać do szkoły... I spierze Zygę - największego bandziora na dzielnicy.
Wieczorem przywieźli, jednak zawartość kartonu z napisem PREDOM-ZPP całkowicie zburzyła nasze wizje. Zniesmaczeni wróciliśmy do projektora na klisze z bajkami o wilku i zającu.

[eka]

Żeby mu było wygodnie, przyniosłem krzesło i koc.

Ależ to rozczula : )
Tytuł zapowiada inne rozwinięcia 'roboczego' wątku, więc niespodzianka naprawdę spora.
Udane drabblociątko.

[pan_ruina]

Chyba z litości się pochyliłaś nad tym robotem, a tak ładnie schodził w zapomnienie:))

Ktoś miał mu się przyjrzeć dopiero za kilkaset lat;)

[eka]

Ktoś miał mu się przyjrzeć dopiero za kilkaset lat;)

Miejmy zatem nadzieję, że 8 przetrwa : )
Efekt murowany!

[Stella]

A ja bym głowę dała, że pisałam komentarz do tego tekstu

No cóż, wolę nie ryzykować dekapitacji, więc napiszę teraz. Fantastyczna migawka z PRL-u, jakże mi bliska skądinąd. W Twoim stylu, z polotem i tym rewelacyjnym poczuciem humoru

[pan_ruina]

A ja bym głowę dała

To ja poproszę tę głowę, ale z resztą:))

[Stella]

[alchemik]

I ja się rozczuliłem dziecięcą reminiscencją z peerelu.
Dziecięca nie jest zła.
Odnajduje swoją magię poza polityką, ustrojem..
Ale szczególnie rozczulił mnie ten projektor filmowy na przesuwane klisze.
Otóż przypomniałeś mi, że byłem artystą od zawsze.
W dziecięctwie miałem projektor filmowy Bajka.
Klisze z nieruchomymi klatkami przekręcało się pokrętłem.
Teraz przypomniałem sobie Porwanie w Tiutiurlistanie i królewnę Wiolinkę. Miałem taki film i inne.
Ale nie o tym chciałem powiedzieć. Byłem twórcą.
Wykorzystałem projektor jako reflektor, którym oświetlałem ekran.
Z kartonu powycinałem różne stwory i postacie,
Umieszczone na drucikach rzucały cienie.
Na klatce schodowej, na ostatnim półpiętrze zrobiłem, a niemal wynalazłem od początku, teatrzyk cieni.
Scenariusze były luźne na tyle, że dialogi były improwizowane.
Cudowna zabawa cudownych, magicznych, dziecięcych lat.
Odkrywam powoli, dlaczego stałem się poetą.
Odkryłeś przede mna pewien zapomniany fragment mojej osoby.
Dziękuję panie_ruina.

Jerzy Edmund

[pan_ruina]

Dziecięca nie jest zła.
Odnajduje swoją magię poza polityką, ustrojem...

Tak, dzieciństwo w tych latach, poza polityką i ustrojem... Było w tym wiele niesamowitości. I magii.

W dziecięctwie miałem projektor filmowy Bajka.

Miałem Ania

Klisze z nieruchomymi klatkami przekręcało się pokrętłem.

Nie inaczej:))

Teraz przypomniałem sobie Porwanie w Tiutiurlistanie i królewnę Wiolinkę. Miałem taki film i inne.

Koziołka Matołka, Pana Maluśkiewicza i wieloryba, Winnetou i Czterech pancernych:)

Z kartonu powycinałem różne stwory i postacie,
Umieszczone na drucikach rzucały cienie.
Na klatce schodowej, na ostatnim półpiętrze zrobiłem, a niemal wynalazłem od początku, teatrzyk cieni.
Scenariusze były luźne na tyle, że dialogi były improwizowane.
Cudowna zabawa cudownych, magicznych, dziecięcych lat.

Jerzy, nie zostawiaj tego tylko w komentarzu. Fantastyczny temat, zasługuje na osobną miniaturę.

Odkryłeś przede mną pewien zapomniany fragment mojej osoby.

To największy sukces tego drabbla. Ogromnie się cieszę.


S.