Drabble, cokolwiek filozoficzne, co z tobą Europo

[Lucile]

Kiedy w proch i pył rozsypuje się wizja świata jednoczącego ratio i credo, wyłania się obraz podzielonych kontynentów na naszych oraz obcych.
Mędrcy zamykają się w pracowniach, w wieżach nauk hermetycznych, a tracąc kontakt z realiami, popadają w melancholię.
Nasz świat z wiecznego staje się ulotnym – jest bańką mydlaną wydmuchiwaną przez Nienawiść, a zdetronizowana Natura ustępuje miejsca nowym bogom: nienasyconej Fortunie i jej kochankowi Terrorowi.
Le silence eternel de ces espaces infinis m`effraie – oto kondycja człowieka zagubionego w rozpoznawalnym na nowo wszechświecie.
Gdy cisza zastępuje muzykę sfer, ograniczenia – swobodną przestrzeń, to Fortuna, Chaos i Nienawiść stają się symbolami utraty Piękna.

[alchemik]

Faktycznie, refleksja filozoficzna, choć z-goła gorzkoironiczna.
Boć nagą prawdę opisujesz, jakbyś kadrowała nagi księżyc Jowisza, pod lodami którego niektórzy wypatrują życia. A i naga Europa uwiedziona i porwana przez tego pobyczyńca Zeusa, na myśl metaforyczną mi przychodzi, kiedy omawiasz nowych bogów, którzy są jednak starzy jak świat ludzkości, a teraz kojarzą mi się ze świtem apokalipsy.
Dziękuję za prawdziwe poczytanie o niepoczytalności.

Jurek

[eka]

Drabble, cokolwiek estetyczne ( konkluzja) w europejskim wydaniu.
Walisz po oczach pojęciami, które Nietzsche zdiagnozował i radził (bez większej wiary) mieszczańskiej większości przedefiniować.
Przedustawowe prawa natury były jednak bardziej kreatywne.
Sorry, już nie przynudzam, zebrało się na dygresje od wątku ; )

[pan_ruina]

Walisz po oczach pojęciami, które Nietzsche zdiagnozował i radził (bez większej wiary) mieszczańskiej większości przedefiniować.

W rzeczy samej.

Nie jestem targetem takiego pisania, nie w drablach:)


Pozdrawiam.

[elka]

Gdy cisza zastępuje muzykę sfer, ograniczenia – swobodną przestrzeń, to Fortuna, Chaos i Nienawiść stają się symbolami utraty Piękna.

Europa zmierza do samodestrukcji, co chyba najlepiej widać we Francji. Czy jednak chcemy to zobaczyć, spojrzeć prawdzie w oczy? To tak jak spoglądać w przepaść... dlatego, co niektórzy wolą się ślizgać po powierzchni utopii.

Dobrze jest walić po oczach pojęciami, dopóki się widzi... bo co ślepemu po oczach?

Bardzo na tak.

Pozdrawiam.elka.

[Lucile]

eko, alchemiku, panie_ruino, elko,

dziękuję z poczytanie i komentarze.

Jerzy,
czy dlatego, że – prawie w tym samym czasie - „wrzuciłam również drobiazg”, w którym – wiem, wiem - ponoszenie i galopowanie, często jednoznacznie się kojarzy (przyznam, że i o to mi chodziło) - w komentarzu pod tym z - „całkiem z innej beczki” - znalazły się kursywą pisane odniesienia do tego pierwszego. Tak to odebrałam i... nie mam nic przeciw temu

Ewo,
nad współczesnymi problemami można pochylać się w rożny sposób - nieprawdaż? A przywoływanie autorytetów nie jest niczym złym
Że tak nachalnie?

Walisz po oczach pojęciami, które Nietzsche zdiagnozował i radził (bez większej wiary) mieszczańskiej większości przedefiniować.
Przedustawowe prawa natury były jednak bardziej kreatywne.

Jak inaczej nie dociera, to czasami tak trzeba... i już!

panie_ruina,

Nie jestem targetem takiego pisania, nie w drablach:)

de gustibus non est... et cetera. Nie zamierzam kruszyć kopii o to, jakie tematy można i nie można, poruszać w tej specyficznej formie literackiej. Ja, zawsze i wszędzie, jestem za swobodą wypowiedzi. Tak na marginesie, popełniałam drabble i o innej,” wewnętrznej wymowie”, np. kobieta... jako zjawisko atmosferyczne.

Elu,

bardzo dziękuję za zrozumienie

Wszystkim Państwu pięknie się kłaniam i pozdrawiam
L.

[Gorgiasz]

Kiedy w proch i pył rozsypuje się wizja świata jednoczącego ratio i credo, wyłania się obraz podzielonych kontynentów na naszych oraz obcych.

Czyli powrót do tradycji. "Nic nowego pod Słońcem".

Mędrcy zamykają się w pracowniach, w wieżach nauk hermetycznych, a tracąc kontakt z realiami, popadają w melancholię.

Nie wiem, co robią Mędrcy. Nie znam. Zazdroszczę, że Ty znasz.

Nasz świat z wiecznego staje się ulotnym – jest bańką mydlaną wydmuchiwaną przez Nienawiść, a zdetronizowana Natura ustępuje miejsca nowym bogom: nienasyconej Fortunie i jej kochankowi Terrorowi.

Zapomniałaś o prozaicznej Głupocie. Według Platona była przyczyną upadku cywilizacji.

Le silence eternel de ces espaces infinis m`effraie – oto kondycja człowieka zagubionego w rozpoznawalnym na nowo wszechświecie.

Zakładając, że wsłuchuje się w tę ciszę i myśli o nieskończoności przestrzeni. Śmiałe założenie.

Gdy cisza zastępuje muzykę sfer, ograniczenia – swobodną przestrzeń, to Fortuna, Chaos i Nienawiść stają się symbolami utraty Piękna.

Jeśli jest ktoś, kto to postrzega, wartościuje i ustala (bo podmiot jest niezbędny, same nie określają się jako symbole), to jeszcze nie jest najgorzej.

[Lucile]

przybyłeś, rozłożyłeś na łopatki i wyśmiałeś,
bronić się nie będę, bo...
pałam do Ciebie niewyleczalną sympatią

[Gorgiasz]

rozłożyłeś na łopatki

Nie było to moim zamiarem.

wyśmiałeś

Nieprawda. Zaprzeczam zdecydowanie. Jest to krzywdząca opinia.

Coraz częściej zauważam (mówię ogólnie), że jeśli ma się własne zdanie i własny punkt widzenia, nie podporządkowany obowiązującym standardom, to można oberwać i być posądzonym o różne takie jak powyżej. Nawet jeśli nie jest to krytyka prezentowanego utworu (bo przecież w tym wypadku nie jest !), wystarczy, że myśli się po swojemu i nie według obowiązujących i oczekiwanych szablonów, to jest to już nie do przyjęcia i należy dać odpór.

[pan_ruina]

Nie zamierzam kruszyć kopii o to, jakie tematy można i nie można, poruszać w tej specyficznej formie literackiej.

Nie o to chodzi, Staff kiedyś napisał, że wiersz powinien być - Tak jasny jak spojrzenie w oczy. I prosty jak podanie ręki.

I takie powinny być też drabble. Tak je widzę. Czy ten jest? Musisz sobie sama odpowiedzieć:)