Fantasmagorie (drabble)

[Stella]

Nie przypieraj mnie wzrokiem do ścian, delektując się kolejnym kęsem wybornego obiadu.
Pilnuj się, nim doszczętnie postradasz słabnące zmysły, obmyślając wielorakie sposoby penetracji.
Nie powinieneś wchodzić pomiędzy słowa moich wierszy.
Uciekam tajemnymi korytarzami, prześlizguję przez kolczaste żywopłoty własnych lęków. Ciągle tracisz mnie z oczu.
Trawiony spiekotą dni zlanych w jedno, odpoczywasz w cieniu zieleni jeżynowych liści. Mam cierpką krew, więc zasypujesz mnie cukrem. Kryształki przybierają kształt marzeń, gdzie wpływasz pod sukienkę, granatową, jak ciepłe wody egejskich zatok.
Rano widzisz ostrzej. Niezdobyta jestem tylko wytęsknioną projekcją.

Nie rozpoznaję już pierwszej litery imienia wypalonej na plecach.
Dlatego dni płodne przepłakuję samotnie.

[alchemik]

Piękny wiersz. Nie musisz nazywać go drabblem.
Piękny, osobisty, biały wiersz.

[Nula.Mychaan]

Bardzo ładny

[tetu]

Niezwykle kobiecy, piękny, pełen pragnień, a zarazem lęków wiersz Stello, brawo.

[Hardy]

Za poprzednikami.
Piękna, a jednocześnie jakże smutna, życiowa puenta.

[lczerwosz]

Dramat. W każdej linijce emocja, jak na krawędzi brzytwy. Ta wypalona litera wskazuje na równie dramatyczną historię, takie wdrukowanie (imprinting) niekoniecznie w plecy, a w duszę. Przypomniał mi się wiersz Glo o białych napisach czynionych na dolnej części pleców, w stosunku do której nie używa się już tej szlachetnej nazwy. Napisy ktoś z lekceważeniem zmazał dłonią lub chusteczką higieniczną. A wypalenia już nigdy. Ale i takie napisy bywa, że palą.

[Elunia]

Nie powinieneś wchodzić pomiędzy słowa moich wierszy.

To nie do mnie skierowane słowa, więc wchodzę pomiędzy. Każdą linijkę czytam jako osobny wers. Powstaje piękny wiersz.
Jest erotycznie, a jednak subtelnie i delikatnie.
Podobasia zostawiam

[Stella]

Jerzy, Nulo, Tetuś, Eluniu- bardzo dziękuję
Hardy- również wielkie dzięki
Leszku- brawo i podziękowania wielkie

[nie]

Co zdanie, to nowy motyw, a mimo tego tekst płynie, nigdzie się nie załamując. Pierwsze trzy to przykazania, ustalenie zasad, potem jakby ucieczka. Podoba mi się zasypanie cukrem, z kolei wchodzenie między wiersze jest przebrzmiałe.
Harmoniczny i wyważony okruch.

Nie rozpoznaję już, pierwszej litery imienia, wypalonej na plecach.

Nie widzę uzasadnienia dla przecinków w tym zdaniu.

[Stella]

NIE, serdecznie dzięki.
Co do przecinków- masz rację. Zostały po przeróbkach. Poprawiłam