Polska, piąta strefa okupacyjna w Niemczech – dygresje po saksach.

[witka]

Lin­gen
 
Nie my­śla­łem, że mogę być łącz­ni­kem mię­dzy kor­pu­sem Macz­ka
kwa­te­ru­ją­cym w Em­slan­dzie, przez błoto na bu­do­wie
prze­dłuż­ką do bagna pla­ców ape­lo­wych z listy Kon­zen­ta­tion­sla­ger.
 
To trój­nik łą­czą­cy jedną z pierw­szych nie­miec­kich si­łow­ni ją­dro­wych,
starą spa­lar­nię śmie­ci i no­wo­cze­sną elek­trow­nię ga­zo­wo-pa­ro­wą,
bez czło­wie­ka o małej war­to­ści ka­lo­rycz­nej, acz­kol­wiek jesz­cze od­zy­sko­wej.
 
Kto wie, czy in­for­ma­cje o śmier­ci Men­ge­le są praw­dzi­we.
Ano­ma­lia kar­ło­wa­to­ści. Przez ogro­dze­nie bu­do­wy rzu­ca­łem chleb dzi­kim kró­li­kom.
Od Häftlinga.
 
 
Wit­zen­hau­sen
 
Zaj­mo­wa­łem całe pię­tro, sam nad par­te­rem domu opie­ki
z pod­łą­czo­ny­mi do kro­pló­wek umie­ra­ją­cy­mi star­ca­mi.
Tylko fi­ran­ki za­sła­nia­ły nie­jed­ną ta­jem­ni­cę.
Polka, pie­lę­gniar­ka, bała się kiedy umie­ra­li.
 
Zle­ce­nio­daw­ca był nie­miec­ki, głów­ny wy­ko­naw­ca au­striac­ki.
Za nie­cią­gło­ści spa­wal­ni­cze in­nych, na wcze­śniej­szym eta­pie,
w trans­por­cie - czoł­ga­li nas
On miał za za­da­nie od­dzie­le­nie me­ta­li z masy do spa­le­nia.
 
Ko­rzy­sta­li­śmy z ma­ga­zy­nów Deut­sches Rotes Kreuz.
Skła­do­wa­ne były tam skrzy­nie z ar­ma­tu­rą. Za­wo­ry od­ci­na­ją­ce z dła­wi­ka­mi.
Ile tam było dobra.
 
Grain
 
Jako pra­cow­nik umy­sło­wy z wąską spe­cja­li­za­cją i zna­jo­mo­ścią an­giel­skie­go
z pio­se­nek Be­atle­sów, bez zbyt prze­grza­nej i kon­wek­cyj­nej pary w niebo
Ima­gi­ne i Woman Is the Nig­ger of the World Len­no­na mia­łem łóżko
w sztu­bie, tylko dla mnie.
 
Mie­sięcznie, funk­cyj­ne wy­na­gro­dze­nie przy se­lek­cji nie­cią­gło­ści spa­wal­ni­czych,
było dwa razy mniej­sze od tych, któ­rzy wy­ko­ny­wa­li tylko po­le­ce­nia.
 
Pracy star­czy­ło dla wszyst­kich: na lin­gwi­stycz­no-fi­lo­lo­gicz­ne stu­dia dzie­ci,
oka­zjo­nal­ne wy­ła­py­wa­nie ka­pi­lar­no-za­pa­cho­wych niu­an­sów ga­tun­ków
Whysky wdzięcz­no­ści od Iana for Fran­kie Crazy Man w for­mie mi­nia­tu­rek.
Licz­ba mnoga jest kon­ty­nu­acją an­giel­skiej wy­lew­no­ści, jesz­cze z cza­sów wojny.
 
Teraz po­przez nie­ogra­ni­czo­ny do­stęp do stron www mam urzą­dze­nie ko­rek­cyj­ne tek­stów.
 
Auschwitz
 
Nie­po­ro­zu­mie­nie z tą li­cen­cją.
Bayer, Dr. Oet­ker od że­la­ty­nek, Sie­mens i inni
nie od­da­li Po­la­kom swo­ich zna­ków to­wa­ro­wych.
Dy­wer­sy­fi­ka­cja do­staw za­pew­nia­ła naj­więk­szy zysk.
Ile tam było dobra.
 
(1. Słowa z kur­sy­wy wy­po­wia­da Rzę­dzian – pol­ski szlach­cic, choć ubogi.)
 

[witka]

Patrz wyżej.

[eka]

Patrzę: jaka jasna, klarowna, spójna, minimalistyczna miniatura:)

[lczerwosz]

i co z redakcją tekstu

[Nula.Mychaan]

Witka podobasz mi się w tej odsłonie

[lczerwosz]

Super
Kiedyś moi dwa koledzy pojechali do Reichu i pracowali na budowie. Przyszedł majster i posłał ich na nowe miejsce. Remont spalonego burdelu. Prace przedłużały się i stale przychodziły panienki i dopytywały, kiedy w końcu skończą. Nie śpieszyli się. Ile tam było dobra.

[eka]

Korzystna, bardzo, zmiana ujęcia dygresji i ich rozszerzenia.