Epizod

[anastazja]

Wycisnął spomiędzy zębów kilka wściekłych słów, splunął przez ramię i syknął - idziemy.
Poczułam w gardle ucisk przerażenia, Boże mam za to umrzeć?

Za duży ruch w branży nieboszczyków - mruknęłam. Nie odpowiedział.
Strach zjeżył kołnierz mojej bluzki, myśl o śmierci drążyła umysł.
Ruszyliśmy skrzypiącymi schodami w dól, w kierunku piwnicy.
Chryste, to się dzieje naprawdę! Zgwałci mnie, zabije i zamuruje. Spojrzałam na jego twarz, wyglądała jak ser szwajcarski, lub kawałek mydła dziobanego przez ptaki. Odpychający typ, napawał odrazą, jednak chęć życia była silniejsza.

A gdyby tak spróbować go wykiwać? Muszę wymyślić jakiś podstęp.

Wyciągnęłam rękę w stronę jego krocza i wtedy rękaw mojej bluzki zahaczył o wystający gwóźdź z poręczy. Obcas zaczepił o stopień upadłam z wysokości piątego schodka, poczułam mocny ból w łokciu.

- Kurwa! - Zaklęłam.

Otwieram oczy, leżę na podłodze w swoim pokoju. - Kochanie, wyspałaś się? - doleciał mnie z kuchni głos męża.

Tak pięknie pachniało kawą.

[411]

No i?
Co dalej?
Dawaj szybciutko nastepna czesc, bom ciekawa.
I najlepiej niech glówna bohaterka "wpadnie" w ten sam sen, a maz zdradzi marke kawy.

Milego, J.

[jaga]

Anastazjo - nie zazdroszczę snu - koszmar

[anastazja]

Józefino, dzięki, ha, ha, dodajesz animuszu, nic z tego chyba, że coś innego się przyśni.

Pozdrawiam szybko





jaguś - są gorsze, mówię Ci.

Serdeczności

[Bonifacio Sieczepia]

Proponuję przenieść "Tak pięknie pachniało kawą" do nowej linii, będzie doskonała, nośna puenta.

[anastazja]

Mój Boże, przepraszam, że tak długo Pan czekał. Dziękuję bardzo, oczywiście przeniosłam.

Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Fajnie, że to był sen.
Już się bałem o Ciebie...

[lczerwosz]

rozwiązanie trywialne, wręcz oszustwo (proszę, bez obrazy), i tak nagle - 129 ledwie słów tego dramatu i już deus ex machina.

[Patka]

Moje wrażenie po przeczytaniu tekstu są takie, że ich nie ma. Trudno się o cokolwiek przyczepić, ale trudno też przyklasnąć. Sen jak sen, śniłam gorsze rzeczy.

Pozdrawiam
Patka

[zdzichu]

Może warto było to rozwinąć, pani Anastazjo. Albo dopisać ciąg dalszy?
To krótkie opowiadanie nie ma ani początku, ani końca. Jest przez to nijakie, choć interesujące.