asekuracja

[Ania Ostrowska]

nie bliskość nie
w języku ciała
pachnie nie swojsko
trochę peszy
nie szorstkim
dotykiem nie obejściem
synonimy i antonimy
nie jest tak źle
usypiam
paralele i paralaksy
nie patrz
na mnie pod kątem

[Gloinnen]

Podoba mi się. Ta gra na przeczeniach przypomina trochę negatyw fotograficzny, pozwala przewrotnie spojrzeć na otaczającą rzeczywistość, wydobyć z niej pewnego rodzaju chłód, surowość, mrok. Prosty stylistyczny zabieg, polegający na negacji stereotypów, umożliwił zadrwienie sobie - z jednej strony z czytelnika - z drugiej, z otaczającego świata, pełnego sprzeczności. Peelka jednak nie buntuje się przeciwko tym sprzecznościom, ale zwinnie wśród nich nurkuje, jest z nimi zaprzyjaźniona, bawi się ich wieloznacznością.

Ciekawy tekst, według mnie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ania Ostrowska]

Dziękuję, przeczytałam Twój komentarz z przyjemną satysfakcją, z jednym wyjątkiem - zastanowił i chyba trochę zaniepokoił mnie odbiór "umożliwił zadrwienie sobie - z jednej strony z czytelnika - z drugiej, z otaczającego świata". "Drwienie" brzmi dość ostro, jako autor zakładałam raczej pełną obaw czy lęków, rezerwę peela wobec kuszącego poczucia współ-odczuwania i współ-obcowania z drugim. Tym bardziej się cieszę, że zechciałaś o tym napisać, trudno przecenić informację zwrotną z komentarzy Pozdrawiam - Ania

[Gloinnen]

Więc może niekoniecznie "drwienie" - może - zdystansowanie się? Ale ja wciąż widzę przymrużenie oka, jakby to wszystko było nie na serio. Może to właśnie ta rezerwa, o której piszesz? Czy to nie jest obawa? Często maskujemy lęk, niepewność właśnie śmiechem, autoironią...

[Ania Ostrowska]

Więc może niekoniecznie "drwienie" - może - zdystansowanie się? Ale ja wciąż widzę przymrużenie oka, jakby to wszystko było nie na serio. Może to właśnie ta rezerwa, o której piszesz? Czy to nie jest obawa? Często maskujemy lęk, niepewność właśnie śmiechem, autoironią...

hmm... racja z tym przymrużeniem oka, ja bym się nawet posunęła do posądzenia o kokieterię, zdarza się to przecież wcale nierzadko, im bardziej się czegoś wypieramy, tym mocniej tego pragniemy

[Gloinnen]

Dobrze o tym mówi tytuł "asekuracja", lepiej się do niczego nie przyznawać...

[niepozorny]

nie bliskość nie
w języku ciała
pachnie nie swojsko
trochę peszy
nie szorstkim
dotykiem nie obejściem
synonimy i antonimy
nie jest tak źle
usypiam
paralele i paralaksy
nie patrz
na mnie pod kątem

Nieprawidlowe użycie przeczenia nie w " nie swojsko".

Reguła mówi, że "nie" piszemy oddzielnie z przysłówkami w stopniu równym, ale tylko tymi, które nie pochodzą od przymiotników.

Trochę udziwniona wersyfikacja:

Do czego odnosi się drugie "nie" w pierwszym wersie?
Jeśli do "w języku ciała" to dlaczego nie w tym samym wersie?

"nie w języku ciała"

Co peel chce powiedzieć w tym urywku:

trochę peszy
nie szorstkim
dotykiem nie obejściem

co w końcu peszy?

To jest nieźle zagmatwane.

synonimy i antonimy

To jest" ciało obce" w tym wierszu, bo osobiście nie widzę tu synonimów i antonimów, a jedynie przeczenia.

[anastazja]

nieswojsko
nieszorstkim / razem

[Gloinnen]

Z tym pisaniem "nie" łącznie bądź oddzielnie - mam zagwozdkę...

Zwolennicy pisania łącznie - pewnie mają rację, biorąc pod uwagę hiperpoprawność językową.

Tutaj jednak pisanie oddzielnie - w jakimś sensie - moim zdaniem - akcentuje negację.

Tak jak:

Nieładny ten sweter. (w myśl reguły "nie+przymiotnik..." etc.)

Nie ładny, ale brzydki! ---> wyeksponowanie opozycji czegoś wobec czegoś...

Ale mogę się mylić. Może Miladora, jako specjalistka, rozwieje wątpliwości???

Pozdrawiam,


Glo.

[Ania Ostrowska]

Nieprawidłowe użycie przeczenia nie w " nie swojsko".

Reguła mówi, że "nie" piszemy oddzielnie z przysłówkami w stopniu równym, ale tylko tymi, które nie pochodzą od przymiotników.

Trochę udziwniona wersyfikacja:

Do czego odnosi się drugie "nie" w pierwszym wersie?
Jeśli do "w języku ciała" to dlaczego nie w tym samym wersie?

"nie w języku ciała"

Co peel chce powiedzieć w tym urywku:

trochę peszy
nie szorstkim
dotykiem nie obejściem

co w końcu peszy?

To jest nieźle zagmatwane.

Rzeczywiście byłby to błąd ortograficzny, za który piekłyby mnie uszy bardzo długo, gdyby nie to, że "nie" miało spełnić w tym tekście podwójną rolę; raz przeczenia wobec przedmiotu, raz samodzielnego pytania-odpowiedzi w dialogowaniu peela z samym sobą. Odpowiedź na pytanie "kiedy jaką" byłaby odautorską interpretacją, - mam nadzieję, że tylko jedną z możliwych. Chciałam dać czytelnikowi możliwość szerokiej interpretacji. Z tego właśnie powodu w tym tekście nie ma ograniczających pytajników, przecinków i innych znaków interpunkcyjnych. Umyśliłam sobie, że każdy czytający postawi je sam - we właściwych dla niego miejscach. Fakt, całość jest nieźle zagmatwana - celowo. Pewnie, że można niniejsze słowa potraktować jako moje pokrętne tłumaczenie, mające na celu wyślizganie się z błędu. Nie mam na to wpływu.

synonimy i antonimy

To jest" ciało obce" w tym wierszu, bo osobiście nie widzę tu synonimów i antonimów, a jedynie przeczenia. [/quote]

Ale skąd założenie, że sformułowanie "synonimy i antonimy" powinno odnosić się do innych elementów tego wiersza? Pojęcia te odnoszą się natomiast do materii wiersza - relacji, asekuracji w relacjach, a w tym aspekcie wydaje mi się, że w pełni mają rację bytu. Rzecz jasna, mogę się mylić, może rzeczywiście przekombinowałam ten tekst? Póki co, powiem szczerze, nie wydaje mi się tak.

PS. Przepraszam, ale nie opanowałam jeszcze sztuki korzystania z opcji "cytuj". Po kliknięciu "odpowiedz" widzę, że część mojej odpowiedzi znalazło się w obrębie "cytuj", a część poza. Nie umiem tego naprawić