Nowy Jork II

[ble]

A tempo?
Dlaczego zagubiłam tempo?
Ruch pomarańczy
toczących się z kramu,
dzieci na deskorolkach
yellow cubs po jamajsku
- tęczowe jądro życia.

Może tak widzą umarli. Zawsze im bezludnie. Jeden kadr
z filmu zobaczonego nad ranem, kiedy przebudzeni złym snem,
otwierali okna w dziecięcych pokojach.

Stop-klatka, którą się skrobie cierpliwie, długo, żmudnie.
Piekło, niebo, czyściec. Ciemna ćma w środku piersi,
świat ze starych rycin. Zawsze w tym samym miejscu, niezmiennie
szarzejące. Miejsce na zamieszkanie, gdy zabraknie ciała.

Mój widok na wieczność przez to samo okno.

[atoja]

zacytuję początkowy fragment Twego wiersza Nowy York I

Obrazy w kapsułach dotarły z krańca kosmosu

i chyba dlatego czuję się zagubiona w Twoim drugim Nowym Yorku

czuję jedynie

A tempo?
Dlaczego zagubiłam tempo?
Ruch pomarańczy
toczących się z kramu,
dzieci na deskorolkach
yellow cubs po jamajsku
- tęczowe jądro życia.

wiersz niepokoi obrazami, więc z pewnością do niego wrócę
pozdrawiam Ble

[iTuiTam]

...
Mój widok na wieczność przez to samo okno.

Czy Nowy York, to stan ducha? Tak, tak przynajmniej twierdzą Nowojorczycy.

I tak odbieram Twój wiersz, właśnie o stanie ducha, o postrzeganiu miejsca. A wiersz, mimo tytułu, może odnosić się do każdego większego miasta, mimo rekwizytów podpowiadających NYC.

Bardzo dobra puenta.

serdecznie
iTuiTam

[Alek Osiński]

Olu, właściwie to chyba rzadko udaje się zgrać własny rytm z rytmem
miasta i dlatego pewnie te chwile wątpliwości, zdziwienia, czy przypadkiem
zewnętrzność nie jest wyrazistrza od wnętrza, złudzenia, że patrzy się
na wieczność, poprzez wieczność...miejsce na zamieszkanie gdy zabraknie ciała...
bardzo mądre są te Twoje wiersze. Mi z NY zawsze najbardziej będzie się kojarzyć ta piosenka

http://www.youtube.com/watch?v=6fMnF0Fvdpo

Pozdrawiam

[P.A.R.]

potrafisz
by był wiersz
i meandry, meandry
tym razem nowojorczne

Miejsce na zamieszkanie, gdy zabraknie ciała.

niejeden chciałby wiedzieć...

[ble]

Obrazy w kapsułach dotarły z krańca kosmosui chyba dlatego czuję się zagubiona w Twoim drugim Nowym Yorku.

I słusznie zagubiona, bo wszystkie te miasta, o których piszę, są jedynie pretekstem do opowieści, scenografią moich wewnętrznych zdarzeń.
Szykuj się atojka, nr 3 w drodze

...
Mój widok na wieczność przez to samo okno

Czy Nowy York, to stan ducha? Tak, tak przynajmniej twierdzą Nowojorczycy.

I tak odbieram Twój wiersz, właśnie o stanie ducha, o postrzeganiu miejsca. A wiersz, mimo tytułu, może odnosić się do każdego większego miasta, mimo rekwizytów podpowiadających NYC.

Tak, to stan ducha. Bardzo trafne określenie, dzięki

Olu, właściwie to chyba rzadko udaje się zgrać własny rytm z rytmem
miasta i dlatego pewnie te chwile wątpliwości, zdziwienia, czy przypadkiem
zewnętrzność nie jest wyrazistrza od wnętrza, złudzenia, że patrzy się
na wieczność, poprzez wieczność...miejsce na zamieszkanie gdy zabraknie ciała...

Ach, te rytmy, Al. Masz rację. Dużo lat, różne tonacje.
Dzięki, pozdrawiam

Dodano -- 29 kwie 2012, 14:44 --

potrafisz
by był wiersz
i meandry, meandry
tym razem nowojorczne

Czyli OK?

Miejsce na zamieszkanie, gdy zabraknie ciała.

niejeden chciałby wiedzieć...

Oj, tak.

Pozdrawiam P.A.N.A., to znaczy P.A.R.A.

[anastazja]

Miejsce na zamieszkanie, gdy zabraknie ciała.


A któż to wie, masz talent ble

[ble]

Może lepiej nie wiedzieć i dać się zaskoczyć po obudzeniu?

[Marcin Sztelak]

Gdyby nie I to ciężko by było się domyślić że to faktycznie o Yorku (New).

I tak szczerze to pierwsza zwrotka mi jakoś "nie psuje"

Pozdrawiam.

[ble]

Marcin, te wiersze należą do dużego zbioru o miastach. I nie jest w nich najważniejsze opisanie okolicy. A tak na marginesie: yellow cubs i kierowcy w jamajskich czapeczkach - jakie to może być miasto?
Pozdrawiam