...

[asdfghjkl]

...

[411]

Hm.

Jest cos, z naciskiem na cos w tym utworze.
Cos fascynujacego, czarodziejskiego, slowno-milosnego, a nawet cielesnego.
Duza sztuka, trzeba przyznac.

Teraz personalnie.
Czy sie podoba? Jako eksperyment tak, jako tekst sam w sobie, abstrahujac od tresci - niekoniecznie.
Zabawa slowem, powtórzeniami jest ciekawa w pierwszej czesci, rozpoczeciu. Potem zaczyna nuzyc.

Drobiazgi mi sie wydlubaly:

Wymyśli się, siebie nawzajem ze snu utkali, w objęciach swoich zastygli.

Wymyslili?

Ku sobie szli, tak niby przypadkiem i niby przypadkiem też jeden drugiego trącił, ot tak zwyczajnie, po prostu, by powiedzieć: pardą.

Pardon.

/.../ku sufitowi się unoszącym, z suita nagle, z podnieceniem, opadającym/.../

Sufitu.

Dygresja - widzialabym ten tekst w prozie poetyckiej, choc zdecydowanie wymyka sie wszelkim ramom.

Poza tym razi wersyfikacja, entery bez ladu i skladu, brakujace kropki, czy przecinki.
Jesli przeniesiemy to do prozy poetyckiej mozna przyknac niby oko, ale i tak, gdzies na boku, powstaje wrazenie chaosu.

Sama nie wiem co myslec.
Pomysl jest, ale zabraklo chyba

/.../dopieszczenia/.../

Klaniam sie z usmiechem,
J.

[Gloinnen]

Tekst został przeniesiony do działu z prozą poetycką.

Pozdrawiam,

Glo.

[asdfghjkl]

Poza tym razi wersyfikacja, entery bez ladu i skladu, brakujace kropki, czy przecinki.

kropek i przecinków miało nie być, takie było moje założenie, szczególnie w końcowej części celowo zostały wycięte.


pozdr

[Alek Osiński]

Nieczęsto tu zaglądam, ale tym razem stanowczo nie żałuję

Bardzo zacny utwór, gratulacje:)

[Adela]

Ciekawy tekst, czytając miałam wrażenie, że sam mnie niesie:) czyli jak najbardziej na Tak:)

Pozdrawiam,
A.