Nienapisany list

[ayalen]

Czarnowlose, kociokie noce bezszelestnie przebiegaja pomiedzy nami, jak my zapatrzone w bezsenna przestrzen dzielaca nas czasem - tym czasem ktory przeoczony, ominal nas, biegnac gdzies sam sobie; nie wiadomo komu i po co.
A przeciez nie moglabym cie nie kochac, odkad wiem ze jestes, tak jak nie moglam cie kochac, nie wiedzac o tobie; wiec co mozna zrobic z tym nieznosnym goracem, obudzonym tak niespodziewanie pewnej letniej nocy, gdy jedno spojrzenie spala wszystko co dotychczas zdawalo sie byc calym swiatem, a wszystkim staja sie te jedne oczy, jedne usta, dlonie? Co zrobic z plomieniem gotowym zmienic w popiol wszystko co nie jest nim? Uciec, odejsc na chwile, pozwolic aby rozproszony na gwiazdy, na tesknote, na okruchy zamyslonych dni i bezsennych nocy stal sie cieplym usmiechem, posylanym sobie przez przestrzen laczaca oddechem to co rozdzielil nieuwazny czas - ten ktory nie byl nasz, wowczas gdy bylismy dla siebie, ten sam ktorego przeciez nie ma, i nigdy nie bylo, a moze to nas nie bylo;
nas sniacych o sobie?