Motyl

[Aiwis]

Codziennie zmagamy się z życiem, walczymy o siebie swój byt! Stawiamy czoła najcięższym trudnością. Pragniemy być szczęśliwi, radośni… Gdzie mam ciebie szukać moja fortuno odezwij się do mnie… Czemu nie potrafimy doceniać … dnia… słów… nas samych… Ile kolorów może mieć los? Ile wrażliwości może mieć wiatr? Ile godzin może mieć doba? Może zrozumiesz…
Zamknij swe oczy, pogładź dłońmi powieki, bosymi stopami stań na trawie! Otwórz swe serce na przybycie jego jedynego barwnego motyla! Ten zamieni twe ciało w aksamitny materiał, którym będziesz całe swoje piękne życie? Czy jesteś gotów odważyć się na taki czyn…? Motyle choć żyją, tak krótko są najpiękniejszymi owadami! Delikatne, szczęśliwe, pełne magii żyjąc pełnią życia! Chciałabym dać ci możliwość dotknięcia chmur, słońca, łoża usłanego wiatrem, które wzniesie cię nad wyżyny twojej fantazji! W mych oczach odbijające się barwy skrzydeł, napełniają mnie łzami szczęścia! Przeżyć dzień jak ciepły oddech; oczy pełne - uradowane, serce gorące od spełnionych pragnień tylko jeden jedyny taki dzień, lecz wart zapamiętania!


Zapraszam na mojego bloga
http://krainaaiwis.blogspot.com/

[411]

Witaj.
Zaczelysmy znajomosc od pw, wciáz jednak mam nadzieje, ze zajrzysz do dzialu powitan.


Pozwolilam sobie przeniesc Twój tekst z dzialu poezji do prozy poetyckiej - uwazam, ze tu jego miejsce.
Zaczne od tytulu. Bardzo ladny, wiele mówiácy i, hm, ulotny. Dokladnie jak ten tekst. Chodzi mi o to, ze ulotni sie natychmiast po przeczytaniu - zaserwowalas nam tu oczywiste oczywistosci przeplatajác je tak nadmiarem, jak blednym zapisem wielokropków.
I jeszcze:

Motyle chodź żyją tak krótko są najpiękniejszymi owadami!

oraz:

Przeżyć dzień jak ciepły oddech; oczy pełne - uradowane, serce gorące od spełnionych pragnień tylko jeden jedyny taki dzień, lecz wart zapomnienia!

Mam wrazenie, ze mialas na mysli cos wrecz przeciwnego. Osobiscie byloby mi zal wymazywac z pamieci takie doznania.
Dokladnie odwrotnie od tego utworu - ani szczególowo, ani caloksztaltowo nie zachwyca. Ot, rozmyslania na papierze, takie usmiechniete pitu-pitu w tzw ciágu dobrego nastroju.
Dla mnie za malo, poczekam na inne objawienia.

Pozdrawiam,
J.

[Patka]

Józefina była wyjątkowo łagodna...

Tyle błędów w tak krótkim tekście dawno nie widziałam. Nie wiem, ile masz lat, może dopiero zaczynasz przygodę z pisaniem, ale na razie jest kiepściutko.

Nadużywasz wykrzykników i wielokropków, które są naprawdę wielowielokropkami (co oczywiście jest błędne). Niepotrzebna ekspresja. Już do pierwszego zdania wykrzyknik pasuje jak pięść do nosa.

Poprawiając wszelkie błędy, tekst by wyglądał tak:

Codziennie zmagamy się z życiem, walczymy o siebie, o swój byt. Stawiamy czoła najcięższym trudnościom. Pragniemy być szczęśliwi, radośni. Gdzie mam ciebie szukać, moja fortuno, odezwij się do mnie… Czemu nie potrafimy doceniać dnia, słów, nas samych? Ile kolorów może mieć los? Ile wrażliwości może mieć wiatr? Ile godzin może mieć doba? Może zrozumiesz...
Zamknij swe oczy, pogładź dłońmi powieki, bosymi stopami stań na trawie. Otwórz swe serce na przybycie jego jedynego barwnego motyla! Ten zamieni twe ciało w aksamitny atłas, którym będziesz całe piękne życie. Czy jesteś gotów odważyć się na taki czyn? Motyle, choć żyją krótko, są najpiękniejszymi owadami. Delikatne, szczęśliwe, pełne magii, żyją pełnią życia. Chciałabym dać ci możliwość dotknięcia chmur, słońca, łoża usłanego wiatrem, które wzniesie cię nad wyżyny twojej fantazji! W mych oczach odbijające się barwy skrzydeł, napełniają mnie łzami szczęścia. Przeżyć dzień jak ciepły oddech; oczy pełne - uradowane, serce gorące od spełnionych pragnień. Tylko jeden jedyny taki dzień, lecz wart zapomnienia.

Wszystkie wykrzykniki zastąpiłam kropkami. Po ich usunięciu robi się spokojniej w tekście. Usunęłam też wielkie litery z zaimków - to nie list. Poprawiłam też bardziej oczywiste błędy, choć ogólnie cały tekst powinien być przemyślany jeszcze raz i napisany od nowa.

Treść można skomentować jednym słowem: banał.

Powodzenia przy następnych próbach.

Pozdrawiam
Patka

[411]

To jeszcze raz:

Tylko jeden jedyny taki dzień, lecz wart zapomnienia.

...wart zapomnienia sie, albo: zapamietania.

Wersja Paci rzeczywiscie lagodzi emocje i dobrze - tekst plynie, a nie szarpie.
Skorzystalabym z tej propozycji, droga Aiwis.
J.

[Patka]

A tak, racja, poprawka dobra, sama się dziwiłam, czemu "wart zapomnienia", ale w końcu nie dałam swojej propozycji.

[żakote]

"aksamitny atłas"?
wydaje mi się, że aksamit i atłas, to dwie rożne tkaniny

[skaranie boskie]

Rzadko zaglądam pod prozę poetycką.
Tym razem przywiodła mnie ciekawość, jaką zazwyczaj wzbudzają nowe twarze na naszym portalu. Przyznam, że się rozczarowałem. Absolutnie zgadzam się z tym wszystkim, co napisały moje przedmówczynie. Szkoda, że to otwarcie takie trochę nieudane, nie popadam jednak w pesymizm i wierzę, że dalej będzie już tylko lepiej.

[Aiwis]

jesteście okrutni! Ja używam wykrzykników bo są podkreśleniem tam gdzie bardzo chce aby było mocno i wyraziście! a koniec faktycznie pomyliłam zapamiętania powinno być i tez w tekście choć a wielokropek to moja taka dygresja używam tego niekoniecznie jako urwana myśl ale raczej ciąg czegoś.............................................................
tzn.: moje myśli zapisane w Twoim umyśle jestem młoda ale nie aż tak przeżyłam wiele w sowim życiu a wiersze piszę aby ukoić ból. Chyba jestem zbyt wrażliwa na ten portal...

[Patka]

Chyba jestem zbyt wrażliwa na ten portal...

Możliwe, ale proszę: używaj przecinków. Bo ja to na pewno jestem zbyt wrażliwa na posty bez przecinków.

[skaranie boskie]

Chyba jestem zbyt wrażliwa na ten portal...

Czy, gdybyśmy, pomimo ewidentnych błędów (gramatycznych, ortograficznych i interpunkcyjnych), tudzież banalnych odniesień, rozpłynęli się w zachwytach nad tym - skądinąd niskich lotów - tekstem, byłabyś wystarczająco wrażliwa?
Posłuchaj, dziewczyno.
My tu staramy się sobie pomagać, ale chwalenie złego - w naszym mniemaniu - pomaganiem nie jest. Wręcz przeciwnie - jest szkodzeniem. Dopóki tego nie zrozumiesz, pozostaniesz nadmiernie wrażliwa, szczególnie na ten portal. Przykro mi to pisać, ale wiedz, że jeśli będziesz pisała tak, jak zademonstrowałaś to powyżej, tu poklasku nie zdobędziesz. Możesz jednak zdobyć wiedzę potrzebną do pisania lepiej, bez konieczności sypania wykrzyknikami i niekończącymi się rzędami kropek. Uwierz mi, że bez nich też można doskonale przekazać emocje. Ale trzeba wiedzieć jak. I tego staramy się tu wszyscy nauczyć, czego i Tobie życzę.