każdy ma swoją rzekę

[Miladora]

wszystko i zawsze oparte jest na uczuciach i przemijaniu.
mówiąc carpe diem starożytni mieli świadomość traconego
czasu. proust poszukiwał go słowami do ostatniego oddechu
uchodzącego wraz z wyrwanym z ręki manuskryptem. czego
my szukamy. transkrypcji na coś co nie istniało już na długo
przedtem nim pozorna rzeczywistość rozsypała talię samych
blotek a gra przesłoniła oczy. nie ma szans. znaczone karty
rozdaje bóg ironii. śmieje się w kułak pociągając za sznurki.
w marionetkowym grand finale arlequin i colombina tańczą
przy zamkniętych powiekach. na widowni zabrakło miejsca.
ostatnie okno dawno zacięło się bezsensem lecz nadal udaję
że istnieje. zaiste - świat jest pięknym skupiskiem absurdu
a timszel odnosi się jedynie do prawa wyboru bez wyboru.

[Gloinnen]

Zastanawia mnie jedno: skąd, u licha, wzięła się moda na rozpoczynanie zdania z małej litery po kropce? Istna epidemia, niemal dziewięćdziesiąt procent współczesnych Poetów i połetów pisuje w ten sposób. Ale oświećcie mnie, czemu, skąd i jak?! Ta maniera działa mi na nerwy.

A utwór jest ciekawy. Na ogół proza poetycka nie kojarzy mi się dobrze. W większości wypadków jest to nieprzemyślany i rozlazły bełkot, który powstaje wówczas, gdy autorzyna nie ma pomysłu na dobrą fabułę, a zarazem brakuje mu samodyscypliny, by zmieścić się w surowych, ascetycznych ramach wiersza.

U Ciebie jednak odnalazłam pięknie poprowadzoną myśl, z dwoma zastrzeżeniami dotyczącymi raczej drobiazgów.

czego
my szukamy.

To chyba też wynika z tej nowomodnej maniery - wolałabym tutaj pytajnik. Jak Pan Bóg przykazał.

czego
my szukamy. transkrypcji na coś co

"czego", "coś" "co" - czegoś tu za dużo.

znaczone karty
rozdaje bóg ironii.

Tutaj raczej przestawiłabym szyk wyrazów: "bóg ironii rozdaje znaczone karty."

Spodobała mi się erudycyjność tego utworu, umieszczenie go w szerokim kulturowym kontekście. Bardzo to lubię.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

Stosuję małe litery po kropkach tylko w takich formach, jak ta. Pasują mi graficznie po prostu.
Myślę, że to w dużej mierze zależy właśnie od niej. Czasem lepsza jest całkowita interpunkcja, czasem jej brak, a jeszcze kiedy indziej - częściowa.
Dzisiaj można stosować dużą dowolność w zapisie wierszy i podoba mi się to - daje możliwości wyboru.

Brak pytajników w tym przypadku wpisuje się w zamierzoną oszczędność interpunkcyjną, gdzie kropki są tylko sygnalizowaniem zamknięcia jednej myśli i otwarcia drugiej. Równie dobrze mogłyby być gwiazdki lub dodatkowe spacje.
Taką formę nazwaliśmy z przyjaciółmi "cegłówkami".
Przyznaję, że to niezła zabawa, ułożyć tekst tak, by się w niej zmieścił.

A szyk wynika z próby zachowania jednakowego rytmu. W tym kontekście "czego/coś/co" myślę, że wpasowuje się bez nadmiernego zwracania na siebie uwagi, zwłaszcza że chodziło mi o płynność narracji prowadzonej zwykłym, nie nazbyt poetyckim językiem.

Dzięki jednak, Glo, za zwrócenie uwagi na te detale - przydadzą się w następnych cegłówkach.
Ta w zasadzie była pierwsza, więc zostawię ją już w tej formie, jako pamiątkę początku eksperymentów z prozą poetycką.
Dobrego

[skaranie boskie]

Jeśli mam być szczery, a zawsze jestem, to powiem, że ten utwór do mnie nie trafił.
Może wynika to z moich uprzedzeń do prozy pociętej enterem, jak nazywam znakomitą większość tzw. wolnych wierszy. Może po prostu nie dorosłem. Nie wiem.
Tym razem jednak nie pochwalę bo nie wiem za co miałbym chwalić.
Dla zachowania równowagi jednak, również nie zganię. Bo niby za co? Też nie wiem

Ale przeczytałem! Do końca!
I za to wisisz mi
Pozdrówka

[Miladora]

Stawiam za przeczytanie -

Stawiam za szczerość -

No i postawię za timszel, czyli prawo wyboru, które mówi, że nie wszystko musi się podobać -

A prywatnie daję Ci dodatkowe prawo do ścinania mnie w każdej sytuacji.
Jestem widać masochistką.

Twoje zdrowie.

[Sokratex]

Widzę, że masz skłonności do filozoficznego ujmowania świata.
Niemal Montaigne w pigułce, którego uwielbiałem czytać swojego czasu.
Ciekaw jestem Twoich następnych "Prób".

Pozdrawiam.

[Miladora]

Pewnie każdy z nas ma jakieś filozoficzne przemyślenia.
I czasem dobrze jest dać temu ujście...

Dobrego, Sokratku.

[mariamagdalena]

ale nie każdy ma swoją ziemię... ^^

[Miladora]

ale nie każdy ma swoją ziemię... ^^

I nie każdy ma swoje życie...

A niech mnie licho porwie.
Przyjdziesz się przywitać, MM? Jak miło Cię znowu zobaczyć.

Czyżby jednak wszystkie drogi prowadziły na ósme piętro?
No to zdrowie