Ziemie Odzyskane.

[Karma]

To musiał być kiedyś nasz dom.
Nasz Babilon.

Wokół tylko czystość i częstoskurcz - zaniedbane kamienie porozrzucane na pastwę szyb, które świecą odbitym blaskiem, kulawe na jedną nogę. Nie mam im za złe tego, że nie popękały. Chowam w sobie wspomnienie pajęczyn, czy też bardziej kwiatów - relikwii po tych pierwszych, którym trzeba oddać cześć, czy chociaż ucałować sygnet na znak pojednania i tego, że ich mostom nie potrzeba już iskier - płoną.

Podobnie muszą tlić się liście, pod ich chorągwią. Ktoś zgrabił je na równy kurhan, zaćmił i teraz odbywają swoją wędrówkę, połączone z hekatombą pozostałych. Ta ofiara nie jest ostateczną.
Czasem, kiedy powietrze zmarznie i pozwoli mi na chwilę oddechu, mam wrażenie, że jestem jednym z nich - zaciągam się mocniej, tak aby każde wnętrze napełniło się szronem i wypuszczam z siebie arie, ku chwale najwcześniejszych. Długo jeszcze przyglądam się temu, jak zostają splecione. Czekam na pierwszy deszcz, który zmyje z mojej twarzy melancholię, lub rdzę - ślad po potyczkach o ciepło - krew obróconą w popiół.
Pierwsza kropla, a za nią huśtawka i staw z rybami - wędki z patyków, nici i rąk ubrudzonych nawlekaniem robaków. Siedzimy oparci o siebie tyłem i przysypiamy - zupełnie jakby nie było nic poza symbiozą doświadczenia i idei wpajanych mi od najmłodszych łodyg - to nie może się udać. Nagłe zanurzenie i szarpnięcie - przymierzanie do palca, nadgarstka, połowy przedramienia - ta do wiadra. Mój wzrok pełen szacunku i uwielbienia mogącego równać się jedynie z tytanami, czy obserwowaniem ważek, które składają na taflach księżyce*, potajemnie zdradzając noc - pełnia sił, którą zabrały mu zapalniczki.



To musiał być kiedyś nasz dom.
Nasz Babilon.
Teraz mieszka w nim mech i krzesiwo, które kiedy potrzeć - spełnia życzenia.

- Niech stanie się latarnią na drodze mlecznej. Brakującym pierwiastkiem - Karmą.




_____________________________________________
* zainspirowane ks_hp.

[em_]

- kulawe o jedną nogę -?
Może - na jedną nogę
ciekawy tekst

[Karma]

Dzięki. Ze wsi jestem, u Nas różnie się mówi :P

[Gorgiasz]

Forma ciekawa, wyszukane słownictwo, meandry myśli, refleksji, skojarzeń. Trochę zabawa słowem, twórcza i na dobrym poziomie, choć czasem nazbyt skupiona na samej sobie, nie niosąca znaczenia i przekazu. Treść trochę zanika, brakuje kręgosłupa, rozpływa się przewodnia myśl i nie wszystko się tłumaczy, nie wszystko jest zrozumiałe i układające w czytelną, spójną całość.

Nie mam im za złe tego, że nie popękały.

Zbędne „tego”. Na domiar złego jest w następnym zdaniu.

[Karma]

Tonie opowiadanie, z konkretną fabułą. Pisane łącznie, bądź z rozdziałem. Niemniej, dziękuję prześlicznie

[eka]

Wspomnienia dzieciństwa - jak powracają, giną, przekształcają się w umysłach.
Mleczne latarnie, karmy.
Nostalgia po Twojemu oddana słowem.

[Alicja Jonasz]

Magia poezji:) krótka forma, a tak wiele różnych refleksji nasuwa:) człowiek jak liść gnany przez wiatr...

[Karma]

Jak na mnie, to cholernie długa - ale skąd mogłabyś wiedzieć, Alicjo. Piękne imię

Ewo - Nostalgia - cudowne słowo. Dzięki.

[Henryk VIII]

Tak. To jest to. Kupuję tekst w całości - i niech jest, i niech wraca i " Niech stanie się latarnią na drodze mlecznej. Brakującym pierwiastkiem - Karmą.", Karmo!
h8

[Karma]

Stopro dzięks - Henryku.