Niegramatycznie

[Marcin Sztelak]

Nie ma potrzeby wyraźnej artykulacji westchnień, tylko ciszej, na miłość, za ścianą śpią purytanie
żywcem zdjęci z „mayflower”. Obydwoje wiemy, że najpiękniejsze miejsce na ziemi znajduje się w szeroko pojętych okolicach załamania krzywizny twoich pleców.
Tylko oni sądzą inaczej i nie warto kruszyć kopii, nawet pism polemicznych rozsyłać, wtykać pod drzwi. Zresztą koń okulał i tracę oddech, w takim drżeniu ciężko cokolwiek napisać.

Poprzez pryzmat butelki stojącej na stole zatracam nie tylko ostrość widzenia, także kontrast i inne
parametry, których nieścisłym umysłem nie pojmuję. Dobrze, może i kłamię, za to jak dobrze uzasadniam wino, późną godzinę, może nawet skrzypiące łóżko.
Rano będzie gorzej, ale jakoś przemkniesz, o czwartej piętnaście u sąsiadów zmiana warty i ukradłem wszystkie żarówki na klatce.
Ostatnie stu - watówki po tej stronie oceanu.

Dodano -- 12 maja 2017, 3:51 --

[eka]

Z czasami, szczególnie w końcówce, faktycznie niegramatycznie:), ale prawdopodobnie to celowy zabieg.
Zdanie o krzywiźnie pleców - i tak wszystko zakryje. Nawet kłamstwo.

[gal.a]

Niegramatycznie, niearytmetycznie - popłynąłeś (w dobrym tego słowa znaczeniu) : )
Zaskoczył mnie nie tyle sposób zapisu, co przede wszystkim nadanie peelowi osobowości (choćby tu: "w takim drżeniu ciężko cokolwiek napisać", a to nieczęsto zdarza się w Twoich wierszach.

Zdanie o krzywiźnie pleców - i tak wszystko zakryje. Nawet kłamstwo.

Zgadzam się jak najbardziej.

Pozdrawiam

[tetu]

Świetny kawałek Marcinie.
A to najbardziej

Obydwoje wiemy, że najpiękniejsze miejsce na ziemi znajduje się w szeroko pojętych okolicach załamania krzywizny twoich pleców.

Dobrze, może i kłamię, za to jak dobrze uzasadniam wino, późną godzinę, może nawet skrzypiące łóżko.

Ostatnie stu - watówki po tej stronie oceanu.